شست و شوی روزانه مو با آب‌هایی که شامل  عناصری مثل کلر هستند، سبب خشک شدن موها و شکنندگی آنها می‌شود. شست‌وشوی مو با شامپوی مناسب بعد از استخر ضروری است و بهافرادی که روزانه شنا می‌کنند، توصیه می‌شود موها را با شامپوهای نرم‌کننده و حالت‌دهنده شست‌وشو دهند.

دکتر محمدعلی نیلفروش‌زاه متخصص پوست و مو در مجله دنیای سلامت نوشت: آیا تا به حال اندیشیده‌اید که چقدر از موهایتان که نعمت‌های خداوندی برای زیباتر به نظر رسیدن شما می‌باشند مراقبت می‌نمایید؟ گاهی آنقدر درگیر زندگی و کار روزمره می‌شویم که فراموش می‌کنیم موها نیز نیاز به رسیدگی دارند. خاطرنشان می‌سازد خوانندگان زیادی از روش‌های مختلفی سوالاتی را در خصوص مو به مجله ارسال نموده‌اند که بخشی از این پرسش‌ها دسته‌بندی و جهت پاسخ‌گویی به آقای دکتر محمدعلی نیلفروش‌زاده متخصص پوست و مو ارجاع گردید و ایشان هم با دقت نظر سوالات را پاسخ داده‌اند که توضیحات ارائه شده جهت اطلاع خوانندگان عزیز درج می‌گردد.

آیا سفیدی موی سر درمان قطعی دارد؟
سفید شدن مو، هیچ ربطی به نوع ملانین موجود در بدن ما یا به عبارتی تیره و روشن بودن موهای‌مان ندارد. سلول‌های رنگدانه‌ای مو برای ساخت ملانین به آنزیم‌های خاصی نیاز دارند و بر اساس تفاوت آنزیم‌های شرکت‌کننده، دو نوع ملانین را تولید می‌کنند: یوملانین که مسؤول رنگ قهوه‌ای روشن تا سیاه تیره و فائوملانین مسؤول رنگ زرد بلوند تا قرمز تیره است. سفیدشدن مو برای همه اتفاق می‌افتد. این پدیده در مردان حدود 30سالگی و در زنان در35 سالگی رخ می‌دهد. ملانوسیت‌ها هر10 سال، 10 تا 20 درصد از ظرفیت تولید رنگ خود را از دست می‌دهند. اگرچه چگونگی از دست دادن این رنگدانه‌ها دقیقاً مشخص نیست، اما می‌دانیم در نخستین مراحل خاکستری شدن مو، ملانوسیت‌ها هنوز به صورت غیرفعال وجود دارند. وقتی ملانوسیت کاملاً فاقد رنگدانه شود، مو سفید و اگر تعداد ملانین یک تار مو کمتر از حالت عادی شود آن مو خاکستری و نقره‌ای می‌شود. فقط پیری مو را سفید نمی‌کند. باید گفت که سفیدشدن موها یکی از آشکارترین نشانه‌های بالا رفتن سن است، اما همیشه به علت سپری شدن روزهای زندگی نیست و عواملی همچون کمبود ویتامین B12، بیماری تیروئید، نوعی بیماری سیستم ایمنی، سیگارکشیدن (سرعت سفید شدن مو درسیگاری‌ها، چهار برابر افراد غیرسیگاری است)، کم‌خونی، رژیم‌های سخت و طولانی‌مدت، عوامل ارثی، بیماری‌ها و افزایش گلبول‌های سفید خون نیز باعث سفیدی زودهنگام و بیش ازحد موها می‌شود.
سفیدشدن موی انسان سفیدپوست زودتر از بیست‌سالگی و سفید شدن موی افراد سیاهپوست زودتر از سی‌سالگی را، سفید شدن زودرس مو می‌گویند. البته نسبت به عوامل تغذیه‌ای و ژنتیکی، حدود سنی ذکر شده تغییر می‌کند. از طرفی در برخی افراد موها بسیار زود شروع به سفید شدن می‌کند که باید گفت شروع این اتفاق بستگی به ژنی دارد که از والدین خود به ارث می‌بریم. برخی افراد تصور می‌کنند یک استرس ناگهانی باعث می‌شود موها یکشبه سفید شود، اما دیدگاه‌های علمی با این ادعا سازگار نیستند. جالب است بدانید که کندن موی سفید باعث سفید شدن موهای سیاه نمی‌شود، بلکه فقط همان یک تار موی سفید مجدداً رشد می‌کند و بقیه موها شرایط خاص خود را دارند.
امروزه ترکیبات جدیدی به بازار آمده است که در اشکال مختلف شامپو، کرم یا ژل قادر است با مصرف مکرر موهای سفید را تیره‌تر کند. با وجودی که این تغییر رنگ کاملاً تیره نیست و بیشتر، مو را به رنگ خاکستری تیره تا قهوه‌ای در می‌آورد، برای اغلب افراد قابل قبول می‌باشد.

آیا تراشیدن موی سر باعث رشد آن می‌شود؟
با تراشیدن موها مرحله رویش موها تغییر نمی‌کند. موهای جدید ساختمان قبلی خود را حفظ می‌کنند، ولی موهای کوتاه‌تر نسبت به موهای بلندتر انعطاف‌پذیری کمتری دارند. زمانی‌که انتهای موی در حال رشد از پوست خارج می‌شود، به علت ضخیم بودن انتهای آن نسبت به قبل این تصور اشتباه ایجاد می‌شود که موی جدید ضخیم‌تر از قبل است.

چه زمانی باید موها را کوتاه کرد؟
کوتاه کردن مو نیز جزئی از نظافت شخصی مو محسوب می‌گردد. داشتن موهای مرتب و اصلاح‌شده، نشانه نظم و انضباط در زندگی است. مقید بودن به اصلاح مرتب موها به عنوان جزئی از برنامه حساب‌شده زندگی می‌تواند فرد را در انجام بقیه امور شغلی، اجتماعی و خانوادگی تابع نظم و قانون نماید. نکته دوم آنکه کوتاه کردن موها باعث کاهش آسیب‌های محیطی به ساقه مو می‌شود و به کاهش ریزش مو ناشی از کشش و یا شکستن ساقه مو کمک می‌کند. تعداد دفعات اصلاح موها بستگی به چند عامل دارد: یکی مدل مویی که انتخاب می‌شود؛ مثلاً بسته به اینکه مدل موهای بلند یا کوتاه انتخاب گردد. دیگر سرعت رشد موها، چرا که رشد موها در بعضی افراد کندتر و در برخی سریع‌تر است. عامل دیگر، وضعیت‌های خاصی که برای موها ایجاد می‌شود؛ مثلاً کسی که دچار موخوره می‌شود باید هرچه زودتر آن را از قسمت دوشاخه‌شده کوتاه نماید تا به سمت ابتدایی مو گسترش پیدا نکند و یا شخصی که دچار آسیب شدید موها شده، بهتر است آن را کوتاه کند تا شکستن موها کمتر شود.
شست‌وشوی صحیح موها بعد از استخر چگونه است؟
به طور کلی دفعات شست‌وشو بستگی به میزان چربی پوست سر، نوع شغل، آلودگی محیط، مدل انتخابی مو، استفاده از مواد آرایشی و وجود بیماری‌های خاص دارد. شست‌وشوی مکرر موها باعث ریزش موی دائمی نمی‌شود، ولی نباید بیش از حد ماساژ دهید و باعث آسیب‌دیدگی ساقه مو شوید، چرا که باعث شکسته‌شدن موها می‌شود. به طور معمولی دو تا سه بار در هفته جهت شست‌وشوی موها کافی است. تماس روزانه مو با آب‌هایی که حاوی موادی مانند کلر هستند، باعث خشک شدن موها و شکنندگی آنها می‌شود. شست‌وشوی مو با شامپوی مناسب پس از استخر الزامی است و به افرادی که روزانه شنا می‌کنند، توصیه می‌شود موها را با شامپوهای نرم‌کننده و حالت‌دهنده شست‌وشو دهند؛ زیرا با این کار لایه‌ای بر روی مو ایجاد می‌شود که از خشک‌شدن مو جلوگیری کرده و باعث سهولت در شانه‌شدن مو و شفافیت موها می‌شود.

خانم‌هایی که شاغلند و دائم مقنعه سرشان است و با مشکلات ریزش مو مواجهند، باید برای تقویت موهای‌شان چه کنند؟
ریزش مو در خانم‌ها به پوشش سر آنها ارتباطی ندارد، ولی به طور کلی در مورد تقویت موها خیلی وقت‌ها گفته می‌شود که فلان ماده گیاهی و یا فلان فرآورده را روی سر بمالید تا باعث تغذیه و تقویت پوست سر و موها شود. البته شما چنین سخنی را از یک متخصص پوست نمی‌شنوید، بلکه این حرف را کسی می‌زند که از ساختمان مو و پوست اطلاعی ندارد.
در واقع هر چقدر شما مواد غذایی مختلف و انواع ویتامین‌ها را روی موها بمالید، تأثیری در افزایش رشد موها ندارد. بنابراین چیزی به نام «ویتامینه کردن موها» مبنای علمی ندارد و این مسأله تنها اسباب دست عده‌ای جهت خالی کردن جیب مردم شده است. به طور طبیعی تغذیه مو از طریق رگ‌هایی که به ناحیه پاپی مو می‌رسند، صورت می‌گیرد. از طریق این رگ‌ها مواد مورد نیاز وارد ریشه مو می‌شود و در اختیار سلول‌های سازنده مو قرار می‌گیرد و از سوی دیگر مواد زائد سلول‌ها از طریق رگ‌های همان ناحیه خارج می‌گردند. در صورتی که مواد مورد نیاز برای رشد سلول‌های سازنده مو کافی نباشد (خواه این مسأله به علت کمبود کلی آن ماده در بدن باشد، مثلاً به علت کمبودهای تغذیه‌ای و یا به خاطر نقصان در خونرسانی، به موها، مثلاً به علت اشکالات عروقی) باعث ریزش مو و یا رویش موهای غیر طبیعی می‌گردد. بنابراین لازمه داشتن موهایی سالم و باطراوت، برخورداری از تغذیه مناسب و کامل می‌باشد؛ همچنان که این قضیه در مورد تمامی اعضای بدن صادق است. کمبودهای تغذیه‌ای علت شایعی برای ریزش مو نیست و نباید هر کسی که دچار ریزش مو شد علت را نوع تغذیه او بدانیم. در مواردی که ریزش و یا خرابی موها به علت کمبود تغذیه باشد، معمولاً علائم دیگری هم در فرد مبتلا وجود دارد و این طور نیست که شخصی در سلامت کامل و بدون هیچ شکایت دیگری فقط موهایش بریزد. بنابراین در یک فرد معمولی که تغذیه مناسبی (در حد معمول جامعه) دارد، نیازی به استفاده از داروهای تقویتی مثل انواع ویتامین‌ها، کلسیم و… جهت جلوگیری از ریزش مو نیست و تجویز آنها هم دردی را دوا نخواهد کرد. باید مسأله «ویتامین‌زدگی» و تصورات غلطی که در رابطه با مصرف این فرآورده‌ها در جامعه وجود دارد، مورد توجه قرار گیرد و در این رابطه با پزشک متخصص مشورت شود.

منبع-http://www.salamaneh.com

کودک به علت دیدن خوابهای ترسناک از خواب بیدار می شود و اغلب بخشی از خوابی که موجب ترس وی شده و یا تمامی آن را به یاد می آورد

هر انسان یک سوم زندگی خود را به خواب اختصاص می دهد. همین یک سوم تاثیر زیادی بر نحوه گذراندن دو سوم دیگر دارد از دیدگاه کلاپارد” بروز آمرانه خواب قابل قیاس با یک غریزه است”. یک دوره کامل خواب شامل پنج مرحله است. مرحله یک مرحله خواب آلودگی، سستی و به خواب رفتن است. مرحله دو شامل خواب سبک است و مرحله سه مرحله گذار به مرحله عمیق است و مرحله چهارم مرحله خواب واقعی یا عمیق است.

مرحله پنجم مرحله ای است که به دلیل تفاوت امواج مغز و خصیصه های الکتروفیزیولوژیکی، به آن خواب متناقض می گویند. در خواب متناقض فرد دچار حرکات سریع چشم و سست شدن تنود عضلانی می شود.

بسیاری از خوابدیده ها در این مرحله اتفاق می افتد. خواب کودک و بزرگسال تفاوت هایی با هم دارند. از جنبه کمی، تفاوت آشکار در نیاز خواب کودک و بزرگسال دیده می شود.

یک نوززاد شبانه روز به طور متوسط 16 الی 17 ساعت می خوابد. با بالاتر رفتن سن به تدریج نیاز به خواب کم می شود. بین سیزده تا پانزده سالگی به 8/5 ساعت میرسد. میزان خواب در بزرگسالی تحت تاثیر تفاوت های فردی قرار می گیرد اما به طور متوسط 6/5 ساعت را به عنوان معیار خواب بهنجار در نظر گرفته اند. از حدود چهار ماهگی خواب شب و روز کودک از هم جدا می شود.

در حدود دو سالگی اغلب کودکان از خوابیدن اکراه دارند و در برابر خوابیدن مقاومت می کنند. بسیاری از آنها نیمه های شب بیدار می شوند و این بیداری همراه با اولین رویاهایی است که می بینند و اغلب کودکان از تاریکی و تنهایی شب اظهار ترس می کنند. خواب بعد از ظهر در حدود 4 سالگی حذف می شود و مجموع خواب به تدریج کم می شود.

بیداری های شبانه تا دو ماهگی کاملا بهنجارند. در نخستین هفته های زندگی، آهنگ بیداری خواب از توالی چرخه های 45 دقیقه ای تشکیل شده است. همزمان با کاهش طول مدت خواب شبانه، مدت زمان چرخه های آن طولانی تر می شود. و در بزرگسالی به 90 دقیقه می رسد. تقریبا از حدود سه ماهگی به خواب رفتن نوزاد کمتر با پایان شیر خوردن ارتباط دارد.

در حدود نه تا دوازده ماهگی کودک نخستین مخالفت های جدی با خوابیدن را ابراز می کند. با تحکیم رابطه با مادر، اطمینان و آرامش کودک بیشتر می شود و راحت تر به خواب می رود.

در آغوش گرفتن، صدا، حرارت و تماس مادر خواب را مملو از یک بار عاطفی می کند و به نوزاد اجازه می دهد که راحت تر بخوابد. در واقع مادر یک “محافظ” واقعی خواب نوزاد است. اگر کودک در روابط محبت آمیز با والدین یا دیگر افراد مورد علاقه اش احساس ایمنی نکند به هنگام خوابیدن اضطراب او پا بر جا می ماند و در به خواب رفتن دچار مشگل می شود.

خواب دیدن:
خواب دیده ها آهنگ چرخه خواب را تعیین می کنند. در بزرگسال جوانی که 7- 8 ساعت می خوابد، حدود 100 دقیقه از مجموع خواب به خواب دیده ها اختصاص پیدا می کند. و خواب صبحگاهی بیشترین زمان خواب دیده ها را در بر می گیرد.

خواب دیدن نوزاد:
حدود 50 تا 60 درصد خواب نوزاد را خواب متناقض تشکیل می دهد. یعنی می توان گفت اضافه خواب نوزاد به صورت خواب متناقض است. اگرچه فیزیولوژی خواب متناقض نوزاد شبیه به بزرگسالی است که خواب می بیند.

اما تصاویر خواب نوزاد مانند خواب دیدن بزرگسالان صریح و سازمان یافته نیست چون هنوز تجربه های نوزاد و ظرفیت های دیداری او محدودند. چه در مورد بزرگسال و چه در مورد نوزاد خواب دیدن برای تعادل روانی اهمیت دارند و محرومیت از آن موجب صدمه دیدن سلامت فرد می شود.

هرچند که  نمی توان مرحله  نرمال  سفید شدن موها را متوقف کرد، ولی خوشبختانه، می شود با برخی شیوه های آسان و بسیار موثر خانگی، مانع از سفیدی زودرس موها شد.

سفید شدن موها، روندی کاملا طبیعی است که افراد در بزرگسالی آن را تجربه خواهند کرد، ولی بروز زود هنگام و قبل از موعد، اتفاقی ناخوشایند است که معمولا کسی از وقوع آن، احساس خوبی نخواهد داشت.

رنگ موی افراد با رنگدانه ملانین مشخص می شود.ملانین در سلولهایی به نام ملانوسیت تولید می شود.

ملانوسیت ها، سلولهایی موجود در فولیکول مو هستند که دو نوع ملانین به نامهای ائوملانین eumelanin (مسئول رنگدانه مشکی و قهوه ای تیره) و  فئوملانین pheomelanin (مسئول رنگ قرمز و زرد) را تولید می کنند.

به طور کلی، تولید ملانین در دوره ای افت می کند و نهایتا متوقف می شود.این دلیل طبیعی سفید شدن موهاست.سنی که در آن، فرد سفیدی مو را تجربه می کند، به طور عمده با وراثت تعیین می شود.بنابراین اگر پدر و مادر یا یکی از آنها، این تجربه را داشته باشند، به احتمال قوی، فرزند آنها هم اینگونه خواهد بود.

اگر تعداد ملانین ، کمتر از حالت طبیعی در مو باشد، آن مو نقره ای یا خاکستری می شود و بعد از طی زمان، ملانین خود را کاملا از دست داده و مو سفید می شود.

فاکتورهای متعددی در این امر دخیل هستند. استرس و نگرانی شدید، برخی بیماریها، وراثت، رژیم غذایی ناسالم ، دوران بارداری، کم خونی،آلودگی، سیگار و …از عوامل مهم وتعیین کننده در سفید شدن موها به شمار می روند.

روش های موثر خانگی برای جلوگیری از سفید شدن و تغییر رنگ موهای سفید

- 1 عدد زنجبیل رنده شده را با یک قاشق عسل مخلوط کنید و این ترکیب فوق العاده را هر روز میل نمایید.اینکار، مانع از سفید شدن زود هنگام موها خواهد شد.

-هفته ای دو بار، پوست و موی سر را با مقداری شیر گاو ماساژ دهید.

-2 قاشق چایخوری پودر حنا، 1 قاشق چایخوری ماست، 3 قاشق چایخوری قهوه، 3 قاشق چایخوری آب نعناع،1 قاشق چایخوری خمیر شنبلیله و 2 قاشق چایخوری برگ ریحان را با هم مخلوط کرده و پوست و موی سر را به این ترکیب آغشته سازید و پس از 3 ساعت موها را با شامپو بشویید.حنا، نرم کننده کاملا طبیعی و فوق العاده موثری است که استفاده از آن،علاوه بر نرم کردن موها، مانع از سفیدی زودرس موها نیز می شود.

-مقداری آب لیمو و روغن نارگیل را با هم مخلوط کرده و روزانه پوست و موی سر را با آن ماساژ دهید و بگذارید 20-15 دقیقه روی موها بماند.این کار ، نه تنها مانع از سفید شدن زودهنگام موها می شود، بلکه با حفظ سلامتی موها، آنها را زیبا و درخشان می سازد.

-آب پیاز هم درمان موثری دیگری برای موهای سفید محسوب می شود.در ضمن، از طاسی موها نیز جلوگیری کرده و البته رنگ قرمز ملایمی به موها می بخشد.

-مخلوط حنا با روغن نارگیل هم روشی بسیار موثر برای رهایی از سفید شدن موها خواهد بود.

-با مقداری پودر حنا و روغن کرچک و مقدار کمی آب لیمو،خمیری درست کنید و آنرا یک ساعت روی پوست و موی سر قرار دهید.بعد از این مدت، موها را بشویید.

علاوه بر این درمانهای طبیعی، به رژیم غذایی خود هم توجه خاصی داشته باشید.مصزف زیاد میوه و سبزیجات برگ سبز را در رژیم غذایی خود، هرگز فراموش نکنید.

همچنین مواد غذایی غنی از پروتئین، ویتامین A ،B12 ،روی ، ید،آهن، مس،اسیدهای چرب ضروری امگا3 ، اهمیت ویژه ای در رژیم غذایی خواهند داشت.

در ضمن، گاهی سفیدی زودهنگام موها می تواند نشانه ای از یک بیماری باشد.بنابراین با در نظر گرفتن تمامی نکات ذکر شده، در شرایط خاص، برای ریشه یابی و کشف علل آن می توانید با پزشک متخصص در این زمینه مشورت نمایید.

از کشیدن سیگار، مصرف بیش از حد الکل و کافئین خودداری کرده و استرس خود را مدیریت نمایید.

مصرف بیوتین، سرعت سفید شدن موها را کند خواهد کرد.بیوتین در موادی مثل زرده تخم مرغ،گوجه فرنگی، شیر گاو، جو، گردو، بادام، هویج، دانه سویا،شیر بز و … یافت می شود.

منبع- مه شو

بهره گـیـری از ” خنده” برای درمان ناهنجاری های فکـری و عارضـه های جـسمـی، نخستین بار نیست که به مرحله اجرا درمی آید. پیش از این در کشور ژاپن به معجزه خنده پی برده و از آن برای آرامش روح و روان استفاده نموده اند.

نتایج بررسی‌ها تایید کرد که خنده درمانی نگرانی و آشفتگی در بیماران را 20 درصد کاهش می‌دهد که این بازده برابر با روش دارودرمانی و مصرف داروهای معمول روان پریشی است. پس از 12 هفته اجرای برنامه‌های خنده درمانی، شادی و رفتارهای مثبت دراین بیماران مشاهده شد.

این آزمایشات بعنوان اولین مطالعه اصلی در زمینه تاثیر خنده درمانی روی خلق‌ وخو، اضطراب، آشفتگی‌های رفتاری و حضور اجتماعی نشان داد که این روش چه در کوتاه مدت و چه در بلندمدت از نگرانی و ناآرامی‌های بیماران مبتلا به زوال عقل می‌کاهد.

نتایج بررسی‌ها در این مطالعه تایید کرد که خنده درمانی نگرانی و آشفتگی در این بیماران را 20 درصد کاهش می‌دهد که این بازده برابر با روش دارودرمانی و مصرف داروهای معمول روان پریشی است. پس از 12 هفته اجرای برنامه‌های خنده درمانی، شادی و رفتارهای مثبت دراین بیماران مشاهده شد.

آیا تاکنون از خود پرسیده ایدکه چند بار در روز از ته دل می خندید؟ آیا آدم خوش خنده و خوشرویی هستید یا گرفته و عبوس و به اصطلاح جدی و مبادی آداب! پژوهشهای گوناگون در زمینه اثرات خندیدن بر جسم و روح بیانگر این واقعیت است که خندیدن سبب از بین رفتن بسیاری از فشارهای روحی و روانی شده و راندمان کاری را در افراد بالا می برد. خنده تنها مجموعه یی از اصوات بلند و گاه ناهنجار نیست که از حنجره ما خارج شود، بلکه خنده می تواند بر تمام ابعاد انسان تاثیر بگذارد.

دکتر «مجید پزشکی» روانشناس و نماینده باشگاه جهانی خنده در ایران و پژوهشگر خنده درمانی است. به این بهانه با او گفت وگویی انجام دادیم که با هم می خوانیم:

در کشور هندوستان برای تشویق مردم به اینکه از دل مشغولی های روزانه خود دست برداشته برای لحظه ای هم که شده با “خنده” مشکلات خود را فراموش کنند، دست به ابتکار جالبی زده اند و دوره هایی تحت عنوان “خنده درمانی” تشکیل داده اند این دوره ها با استقبال بسیاری روبه رو شده است. بهره گـیـری از ” خنده” برای درمان ناهنجاری های فکـری و عارضـه های جـسمـی، نخستین بار نیست که به مرحله اجرا درمی آید.

پیش از این در کشور ژاپن به معجزه خنده پی برده و از آن برای آرامش روح و روان استفاده نموده اند. طی یک برنامه از پیش تعیین شده در کلاس های خنده درمانی برای علاقمندان به آرامش درونی، فواید خنده به طور مبسوط، شرح داده می شود. در این راستا بر این نکته تاکید می شود که بسیاری از ما اکثر وقت خود را در محل کار سپری می نماییم، جایی که بیشترین فشار را از لحاظ کاری متحمل می شویم، بیماری های زیادی مانند “فشار خون”، “نارسایی های قلبی”، “بی خوابی و افسردگی” حاصل فشارهای بیش از اندازه ای هستند که هر کدام از ما روزانه با آنها دست و پنجه نرم می کنیم، اضطراب و استرس محیط کار و فعالیت ممکن است به وضعیت بدتر مانند اعتیاد به مواد مخدر یا تفریحات غیر سازنده منجر شود. از این رو، تمرین خنده به فواصل زمانی در روز باعث می شود اکسیژن بیشتری به مغز برسد و با آزاد شدن هورمون های انرژی زا در بدن، فرد احساس آرامش بیشتری کند. پس سعی کنید همیشه لبخند بر لبانتان باشد.دست کم پس از هر دو یا سه ساعت کار مداوم یک نفس عمیق کشیده گردن و شانه هایتان را به عقب خم کنید تا به اصطلاح خستگی از تنتان بیرون برود. خنده درمانی سیستم ایمنی بدن را افزایش داده باعث می شود کمتر دچار سرماخوردگی و عطسه شوید همین طور بروز عفونت های حلق و ریه را تا حد قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. خنده استقامت بدن را در ابتلا به بیماری هایی همچون آسم، برونشیت، سردردهای عصبی و میگرن، و نیز دردهای ناشی از آرتروز، دیسک کمر و ستون فقرات افزایش می دهد.

خنده درمانی درحقیقت نوعی تمرکز فکری محسوب می شود که افکارانسان را از دنیای فیزیکی جدا می کند تا جایی که ذهن به هیچ چیز دیگری نمی اندیشد.

خوشبختانه ما ایرانیان انسان های معاشرتی و اجتماعی هستیم و همیشه در جمع های خودمانی لطیفه می گوییم و همه با هم می خندیم. این نشان می دهد که تا چه اندازه در درون، شادی نهفته داریم. حتی بزرگان و شاعران برجسته ما هم آثار مثبت خنده را خیلی پیش تر از دیگران کشف کرده اند. به طوری که حتی در اشعار شاعران کهن همانند سعدی، حافظ، مولانا و غیره از خنده سخن به میان آمده است.

سعدی در قرن هفتم درباره خنده می گوید

چو به خنده درآیی چه جای مرهم ریش             که ممکن است بر جسم مرده جان آری

یا فردوسی می گوید

چو شادی بکاهد، بکاهد روان                             خرد گردد اندر میان ناتوان

در سال های اخیر تحقیقات زیادی درباره خنده انجام شده که با نگاه به این تحقیقات می توان دریافت تا چه اندازه این پدیده می تواند مهم باشد. بر این اساس اگر انسان یک ساعت به صورت متوالی بخندد به طور متوسط 500 کالری می سوزاند، یک دقیقه خنده مساوی با چهل بار تنفس عمیق است. وقتی پانزده دقیقه بخندیم یعنی پانزده دقیقه بر روی نقاله های متحرک دویده ایم. پس می بینید که پدیده به ظاهر ساده خنده چه آثار مفیدی می تواند بر تمام دستگاه های مهم بدن مثل دستگاه تنفس، گوارش، اعصاب، مغز و دستگاه ایمنی بدن داشته باشد.

منبع-پارس ناز

مو یا لولو؟!

وقتی واکنش ها و رفتارهای کودک را در مرحله های مختلف رشد بررسی می کنیم، متوجه می شویم واکنش و احساس کودک در ماه های مختلف، نسبت به اشخاص جدید کاملاً متفاوت است. برای مثال، تغییر احساس و واکنش نوزاد نسبت به پزشک این گونه است: نوزاد دو ماهه اصلا توجهی به پزشک ندارد و هنگامی که نوزاد برای معاینه روی تخت خوابانده می شود، ممکن است بیشتر به مادرش نگاه کند ولی نوزاد در چهارماهگی، برای پزشک یا اطرافیان بسیار شیرین است، چون وقتی پزشک به او لبخند می زند یا برای او صدا درمی آورد، طفل در جواب لبخند می زند و دست و پای خود را با شوق حرکت می دهد. او تلاش می کند تا به صداهای اطرافیان پاسخ دهد.

5 ماهگی

از 5 ماهگی، طفل شروع به تغییر می کند و در نه ماهگی، با دیدن یک غریبه، فوری ساکت می شود. با شک و تردید شخص را می نگرد و بالاخره شروع به گریه می کند و گاهی مثلا در مطب پزشک ، مدت ها بعد از تمام شدن معاینه باز هم فریاد می کشد. این مرحله، برای نوزاد بسیار حساس است و مقابل اشخاص جدید احساس خطر کرده، داد و فریاد می کند. به این رفتار کودک، ترس یا اضطراب از بیگانگان گفته می شود و این سوال پیش می آید چرا کودکی که تا چندی قبل به همه لبخند می زد ناگهان از همه می ترسد؟

 6 ماهگی

کودک از 6 ماهگی، کم کم می تواند اشخاص یا اشیایی را که جلوی چشمش نیستند، به خاطر آورد، یعنی حافظه او در حال رشد است. او در ماه های اول، فقط حافظه شناخت دارد، یعنی تنها وقتی والدینش را می بیند، آن ها را می شناسد و اگر آن ها را نبیند، نمی تواند آن ها را به خاطر آورد اما او از شش ماهگی، به حافظه بازیافت دست پیدا می کند، یعنی به تدریج می تواند چیزهایی را که نمی بیند هم به یاد آورد. با شکل گیری حافظه بازیافت، او تصویر پدر و مادر را حتی اگر جلوی چشمش است، مقایسه می کند. اگر کودک نتواند تصویر این شخص را در حافظه بازیافت خود پیدا کند، دچار ترس می شود و این سوال برایش پیش می آید که این فرد جدید کیست؟

از 6 ماهگی تا 9 ماهگی کودک نمی تواند تجربه های گذشته خود را به یاد آورد و حادثه ها را به طور منطقی پیش بینی کند. او به طور کامل در زمان حال زندگی می کند. بنابراین وقتی چهره جدیدی می بیند، نمی تواند تحلیل کند که چرا این شخص آشنا نیست و نمی تواند پیش بینی کند که چه چیزی ممکن است پیش بیاید. او چون قادر به راه رفتن و فرار کردن نیست، تنها راه چاره ای که پیدا می کند، گریه و داد و فریاد است.

 15 ماهگی

در 15 ماهگی اضطراب بیگانه کم کم برطرف می شود، زیرا طفل می تواند با تجربه های گذشته خود، تا حدی آینده را پیش بینی کند و شاید این تصور در او به وجود می آید که من این فرد را نمی شناسم، ولی قبل از این، مادرم به من کمک کرده و همه چیز رو به راه شده و دلیلی ندارد که از این فرد بترسم.

بنابراین ترس از بیگانه و اضطراب ناشی از آن، یکی از مرحله های رشد روحی کودک است و اوج آن در 9ماهگی است و تا 15 ماهگی برطرف می شود. اگر فرزند شما در میاه سال اول تولدش، به اشخاص و جاهای جدید، حساس است و غریبگی می کند، برای محافظت او از ترس زیاد، او را از بیگانگان کمی دور نگه دارید تا کم کم با آن ها آشنا شود ولی هرگز او را از دیدن اشخاص غریبه یا مکان های جدید محروم نکنید. این طبیعت طفل است که نسبت به اشخاص غریبه در این سن، مشکوک باشد تا وقتی بتواند آن ها را بشناسد. البته طفل به تدریج به شخص غریبه نزدیک می شود و در نهایت، با او دوست می شود. آشنا شدن طفل با شخص غریبه، به روش های مختلفی انجام می شود. ممکن است ابتدا آرام کنار او بایستد و خیره به او نگاه کند یا موقرانه چیزی را که در دست دارد، مثلا عروسک خود را به او بدهد و بعد پس بگیرد یا ممکن است اسباب بازی های کوچک و قابل حمل خود را از اتاقش بیاورید و جلوی شخص غریبه بریزد.

بنابراین اگر بزرگسالان، هنگامی که یک کودک آن ها را ورانداز می کند، او را تنها و به حال خود بگذارند و به محض دیدن کودک به سمت او نروند و دائم با او صحبت نکنند، کودک نیز برای آشنا شدن با آن ها جرات پیدا می کند. مادران می توانند این نکته را به دیگران تذکر دهند که کودک از توجه فوری و سریع آن ها نسبت به خود خجالت می کشد یا هراسان می شود و اگر کمی صبر کنند، او زودتر با آن ها آشنا خواهد شد.

وقتی کودک شما توانست راه برود، به او فرصت کافی برای آشنا شدن با افراد غریبه را بدهید. مثلا هفته ای چندبار او را با خود به خرید ببرید. اگر امکانش وجود دارد، هر روز کودک خود را به مکان هایی ببرید که سایر کودکان کوچک نیز در آن جا بازی می کنند؛ مثلا محوطه های بازی در پارک ها. البته کودک شما برای همبازی شدن با آن ها لذت می برد و اگر از این سن، به بازی در کنار آن ها عادت کند، به موقع، یعنی در دو یا سه سالگی، برای بازی های دسته جمعی آماده خواهد شد. اگر کودک شما تا 3 سالگی با بچه های دیگر رابطه برقرار نکند، ممکن است ماه های زیادی طول بکشد تا در آینده با آن ها آشنا شود.

مجله شهرزاد

به نقل از "ندای یک بسیجی": استفاده از کلمات ترکیبی در ویندوز از جایگاه ویژه ای برخوردار است.زیرا هم سرعت استفاده از ویندوز را بالا می برد و هم باعث سهولت در انجام کارهای مختلف می شود.در این مطلب قصد داریم به معرفی ترکیبات کلید CTRL در ویندوز بپردازیم.

به نقل از "ندای یک بسیجی": پاها را می‌شود جزو مظلوم‌ترین اعضای بدن شمرد که با وجود خدمات زیادشان معمولا توجهی به وضع‌شان نمی‌شود، چون در بیشتر مواقع داخل جوراب و کفش هستند و همین پنهانی باعث غفلت از آنها می‌شود؛ یعنی آن‌قدر که حواسمان به زیبایی و سلامت دست‌ها، پوست و اعضای دیگر بدن است معمولا به پاها نیست. اما این اعضا هم حرف‌های زیادی از سلامت دارند که با زبان بی‌زبانی ابراز می‌کنند. گاهی همین پاها وجود یک بیماری جدی را فاش می‌کنند. برای همین هرگز نباید آنها را نادیده گرفت.

پاهای همیشه یخچالی
وقتی هوا خوب و گرم هم است گاه پاهایتان سرد و یخ زده‌اند، شاید کم‌خونی و کم‌کاری تیروئید در میان باشد. احساس سرمای زیاد در پاها ممکن است نشان‌دهنده مشکلاتی در گردش خون باشد. یعنی خون کافی به بخش‌های بیرونی بدن نمی‌رسد، در نتیجه سرمای بیشتری احساس می‌کنید. به طور کلی، این مشکل می‌تواند نشان‌دهنده سوخت‌وساز کند بدن، کم‌کاری تیروئید، کم‌خونی و سندرم رینود (کاهش چشمگیر جریان خون در رگ‌های دست یا پا) باشد.

اگر مشکل با علائم دیگری مانند تغییر در رنگ پوست، تورم، بی‌حسی، خستگی و خشکی پوست همراه باشد، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

سفیدی و کبودی انگشتان پا
این مشکل ممکن است نشان‌دهنده سندرم رینود باشد که معمولا در انگشتان دست‌ها و پاها دیده می‌شود. به این ترتیب که هنگام قرار گرفتن در معرض هوای سرد، انگشتان دست و پای فرد سفید و کبود و در نهایت قرمز و البته دردناک می‌شوند. در واقع، خروج از محیط گرم و ورود به محیط سرد باعث می‌شود که مویرگ‌ها منقبض شوند.

در نتیجه خون به اندام‌های بدن بخوبی نمی‌رسد و سرد و دردناک می‌شوند. بیماری رینود اختلالی در گردش خون در اندام‌های بیرونی بدن است که هنگام قرارگرفتن در معرض سرما و گاهی بر اثر اضطراب و فشارهای روحی بروز می‌کند. دلیل مشخصی برای این مشکل وجود ندارد.

خوشبختانه هرچند علایم این بیماری آزاردهنده است، بی‌خطر بوده و آسیبی به رگ‌ها و بافت‌های بدن نمی‌رساند. توجه داشته باشید که این مشکل لب‌ها، انگشت‌های دست و بینی را نیز درگیر می‌کند. توصیه می‌شود اگر مشکل بعد از مدتی رفع نشد، به پزشک مراجعه کنید.

کشیدن پاها روی زمین
اگر مدتی است که متوجه تغییراتی در گام‌هایتان شده‌اید، یعنی بی‌اختیار پاهایتان را دنبال خودتان می‌کشید و احساس می‌کنید باید زانوهایتان را بیش از اندازه بالا بکشید تا نوک پاهایتان از زمین کنده شود، بهتر است بیشتر حواس‌تان را جمع کنید. کاهش بی‌سروصدای حساسیت پاها و کشیده شدن آنها روی زمین ممکن است علامت ابتلا به دیابت باشد. این مشکل همچنین ممکن است علامت وجود عفونت و حتی اختلالات عصبی باشد.

پاهای پف‌کرده
پاهای پف‌کرده و متورم در بیشتر اوقات در نتیجه گردش خون نامناسب یا به دلیل سرپا ایستادن یا نشستن طولانی‌مدت بروز می‌کند.

اگر این تورم رفع نشود و پاهایتان به مدت طولانی پف‌کرده بمانند، ممکن است نشان‌دهنده فشار خون بالا، مشکلاتی در دستگاه لنفاوی، نارسایی تیروئید، مشکلات قلبی یا علامت دیابت باشد.

توصیه می‌شود موقع خواب یک یا دو بالش زیر پاهایتان بگذارید. اگر مشکل‌تان رفع نشد یا علایم دیگری هم احساس کردید، به پزشک مراجعه کنید تا بررسی‌های دقیق‌تر انجام دهد.

پاهایی که همیشه در تب می‌سوزند
این حالت را سندرم پاهای سوزان می‌گویند. فرد مبتلا همیشه در کف پای خود احساس گرما می‌کند که بیشتر اوقات با احساس سوزش و درد همراه است. این سندرم گاهی مربوط به عوارض دیابت، نارسایی کلیوی، مشکلات تیروئیدی و کمبود ویتامین5 B است. در مواردی نیز حساسیت به ترکیبات کفی کفش‌ها و جنس جوراب یا تعریق بیش از حد باعث تب‌کردن کف پاها می‌شود. البته در بیشتر موارد این مشکل ناشی از فشارهایی است که به پا وارد شده و در نهایت باعث پینه‌زدن پاها می‌شود که بسیار دردناک و آزاردهنده است. بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا با انجام آزمایش‌های مناسب دلیل مشکل‌تان را بیابد.

زخم‌هایی که میلی به بهبودی ندارند
اگر جای زخم در پاهایتان زود خوب نمی‌شود، احتمال بیماری دیابت وجود دارد. اگر این بیماری درمان نشود مشکلاتی مانند بی‌حسی در پاها، مشکلات گردش خون و اختلال در بهبود جای زخم بروز می‌کند، تا جایی که حتی جای تزریق آمپول، بریدگی جزئی، خراش یا نیش حشره نیز به زخم جدی مبدل می‌شود. اگر علاوه بر این مشکل با مسائل دیگری مانند عطش مداوم، گرسنگی زیاد، کاهش وزن و خستگی مواجه هستید حتما به پزشک مراجعه کنید. توجه داشته باشید زخم‌هایی که جوش نمی‌خورند، ممکن است نشان‌دهنده گردش خون نامناسب نیز باشند. یعنی خون براحتی عناصر مغذی لازم را برای مقابله با عفونت و بهبود زخم به بخش‌های خارجی بدن نمی‌رساند. برای این‌که خیال‌تان راحت شود به پزشک مراجعه کنید.

احساس درد شدید در شست پا
احساس درد شدید در شست پا ممکن است علامت ابتلا به بیماری نقرس باشد که معمولا با التهاب دردناک مفاصل دیده می‌شود. در این بیماری معمولا شست پا قرمز و حتی کبود می‌شود، پف می‌کند و دردناک می‌شود. دلیل آن هم میزان زیاد اسید اوریک خون است که احتمالا بر اثر اختلال در سوخت‌وساز بدن، نارسایی کلیوی یا پرخوری بروز می‌کند. آرتروز، میخچه، پینه پا یا انحراف در شست پا نیز ممکن است باعث ایجاد درد در انگشت پا، بخصوص هنگام راه‌رفتن شود. اما اگر متوجه شدید شست پایتان همچنان دردناک، ملتهب و بزرگ‌تر از حد معمول شده است، حتما به پزشک مراجعه کنید.

ناخن‌های زرد، قوزدار یا ضخیم
اگر ناخن پاهایتان زرد و نرم شده‌اند، احتمالا پای عفونت قارچی در میان است که با مصرف دارو قابل‌درمان است. این مشکل معمولا به دلیل پابرهنه راه‌رفتن در سطوحی مانند استخر یا سونا و تماس طولانی‌مدت با محیط مرطوب بروز می‌کند.

اگر ناخن‌های انگشت پاهایتان ضخیم شده‌اند، ممکن است در نتیجه ضربه‌های میکروسکپی باشد که به‌ویژه با پوشیدن کفش‌های تنگ و کوچک به‌وجود می‌آیند. این کار باعث می‌شود که ناخن پاها بتدریج ضخیم شوند و حتی بیفتند.

اگر شکل ناخن‌ها عوض شده و روی آنها قوس پیدا کرده و انگشت پاها نیز از شکل طبیعی خارج شده‌اند، ممکن است نشان‌دهنده مشکلات قلبی یا ریوی و همچنین مشکلات گوارشی یا کبدی باشد. در این صورت حتما به پزشک مراجعه کنید.

در حالت کلی توصیه می‌شود از کفش‌های روباز با کفی‌های مناسب استفاده کنید تا هوا براحتی در پاها جریان داشته باشد و عرق آنها بخوبی گرفته شود.

کرامپ‌های عضلانی ناگهانی در پاها
کرامپ‌ها یا گرفتگی عضلات بی‌اختیار و بسیار دردناک هستند که معمولا بر اثر انقباض یک یا چند عضله بروز می‌کنند. عضلات ما برای عملکرد درست به اکسیژن نیاز دارند و اگر به میزان کافی از آن بهره‌مند نشوند، به میزان زیادی اسیدلاکتیک تولید می‌کنند. در واقع تجمع اسیدلاکتیک باعث دردناکی عضلات می‌شود. ورزش یا کار سنگین زیاد جزو عوامل شایع گرفتگی عضلات است. این مشکل همچنین ممکن است در نتیجه گردش خون نامناسب، کم‌آبی بدن یا تعادل نداشتن بین مواد معدنی و عناصر مغذی مانند پتاسیم، منیزیم و کلسیم باشد.

اگر به‌طور مرتب دچار گرفتگی عضلانی می‌شوید در گام اول آب بیشتری بنوشید، بخصوص در حین و بعد از ورزش. قبل از شروع جلسات ورزشی بدن‌تان را کاملا گرم کنید و برنامه غذایی متنوعی داشته باشید. اگر با تمام این تغییرات مشکل همچنان به قوت خود باقی بماند، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا دلیل آن بررسی شود.

درد پاشنه
اگر درد در ناحیه پاشنه پا، بخصوص صبح‌ها و همچنین بعد از فعالیت‌های فیزیکی بروز کند، احتمالا نشان‌دهنده التهاب غلاف کف پا یا فاسیت پلانتار است که یکی از دلایل اصلی و رایج درد در پاشنه است. این مشکل نوعی ناراحتی و آسیب در پاهاست که بیشتر ورزشکاران و افراد چاق را تهدید می‌کند. زیر پوست کف پا رباطی بلند و نازک به نام پلانتار فاسیا وجود دارد که کشیدگی و التهاب در آن باعث بروز ضعف و تورم در کف پا می‌شود؛ طوری که وقتی ایستاده‌اید یا راه می‌روید، پاشنه یا کف پایتان درد می‌گیرد. اگر این مشکل رفع نشود ممکن است به بروز خار پاشنه منجر شود.

پیشنهاد می‌شود هنگام درد به مدت 10 دقیقه یک قالب یخ روی پاشنه قرار دهید و سپس برای درمان با پزشک مشورت کنید. برای پیشگیری از حاد شدن مشکل سعی کنید منطقه دردناک را به‌آرامی ماساژ دهید و از کفش‌ها و کفی‌های مناسب استفاده کنید تا از گودی پا حفاظت کند و ضربه‌های ناشی از راه‌رفتن و ورزش را مهار کند.

پاهای خشک و زمخت
بیشتر آدم‌ها تصور می‌کنند که خشکی و زبری پاها مساله‌ای مربوط به زیبایی است و با توجه به این‌که کسی پاهایشان را نمی‌بیند براحتی از آن می‌گذرند. در بیشتر موارد خشکی پوست پاها که گاهی باعث خارش و ترک پاشنه‌ها می‌شود، به دلیل استفاده زیاد از صابون‌ها، سایش زیاد و استفاده از آب داغ بروز می‌کند. بااین‌همه، همین خشکی ممکن است علامت بیماری پای ورزشکار، پسوریازیس یا بیماری صدفی، دیابت و اختلالات تیروئیدی باشد. بنابراین در گام اول بهتر است بیشتر مراقب پاهایتان باشید. آنها را در آب ولرم قرار دهید سپس با کرم مرطوب‌کننده مناسب مرطوب کنید. اگر بعد از انجام این مراقبت‌ها مشکل رفع نشود به پزشک مراجعه کنید.

مفاصل دردناک
درد در مفاصل پاها ممکن است نشانه‌ای از پلی‌آرتریت روماتوئید باشد که نوع رایجی از روماتیسم است. این دردها ناشی از التهاب در مفاصل است و مفاصل با شدت‌گرفتن بیماری میل زیادی به تغییرشکل و بدشکلی دارند.

این دردها معمولا با خشکی مفاصل و تورم نیز همراه است. تنها کاری که می‌توانید انجام دهید مراجعه به پزشک و درمان است. فیزیوتراپی برای کاهش خشکی مفاصل و همچنین افزایش قدرت عضلانی بسیار موثر است.

ناخن‌های رنگ‌پریده و فرورفته
اگر ناخن پاهایتان گود، رنگ‌پریده و شکننده هستند، احتمالا بدن‌تان کمبود آهن یا کم‌خونی دارد.

اگر این مشکل همراه با علایم دیگری مانند پاهای یخ‌کرده، خستگی، نفس‌نفس زدن، سردرد و سرگیجه هنگام ایستادن باشد، به احتمال زیاد کم‌خون شده‌اید و باید به فکر چاره باشید. توصیه می‌شود تغذیه سالم و متنوعی در پیش بگیرید. مصرف مواد غذایی سرشار از آهن را در اولویت قرار دهید. مصرف مکمل آهن و ویتامین C هم کمک می‌کند. البته توصیه می‌شود قبل از مصرف هر نوع مکملی با پزشک مشورت کنید.

در این مطلب، بخشی  از پژوهش‌های شخصیت‌شناسی دکتر کریستوفر جرمر  را آوردیم تا در میان یافته‌هایش به دنبال سبک شخصیتی خود بگردید و اشتباهات تصمیم‌گیری و حل مسئله‌تان را بشناسید.

کرم ذهن دارید؟
1. مدام با ذهن‌تان درگیرید؟
2. با فکر و خیال‌ها خودآزاری می‌کنید؟
3. در هر شرایطی می‌خواهید مشکلات را با منطقی‌ترین راه حل کنید؟
4. احساسات در زندگی شما جایی ندارد و حتی مشکلات عاطفی را می‌خواهید با راه‌های منطقی و محاسباتی حل کنید؟

اگر کرم ذهن دارید...
آنقدر با احساسات بیگانه‌اید که با وجود تلاش زیادتان برای حل کردن مشکلات، اغلب اطرافیان‌تان را آزرده می‌کنید. شما با تکیه بیش از اندازه به منطق، مدام خود را غرق فکر و خیال می‌کنید و گاهی برای پیدا کردن یک راه‌حل ایده‌آل آنقدر انرژی می‌سوزانید که نمی‌توانید لذت واقعی عبور از بحران را احساس کنید و البته به‌خاطر خستگی و فکرزده بودن‌تان نمی‌توانید دیگران را هم در چنین لذتی شریک کنید. عجیب نیست اگر بار تمام مشکلات زندگی به دوش شما بیفتد. چراکه شما به هوش و توانایی هیچ کس به اندازه عقل و منطق خودتان اعتماد ندارید.

فراموش نکنید...
-  همه مشکلات قابل حل نیستند. هرقدر هم که ذهن‌تان توانمند باشد، بازهم می‌توانید تنها برخی چالش‌ها را حل کنید.
- احساسات شاید آشفته و بی‌نظم به‌ نظر برسند اما گاهی بهترین راه برای بیرون آمدن از بحران‌ها هستند.
-  به مشکلات برای حل شدن زمان بدهید. صرف انرژی روانی زیاد تنها توانایی شما برای برداشتن قدم‌های موثر را کم می‌کند.
-  گاهی دیگران بیشتر از آنچه به کمک شما نیاز داشته باشند، می‌خواهند احساسات‌شان را درک و آرام‌شان کنید .

پروانه هستید؟
1. به سادگی از چیزها خسته می‌شوید؟
2. کارها را نیمه‌کاره رها می‌کنید و انجام و تمام کردن پروژه‌های مختلف برای‌تان غیرقابل تحمل است؟
3. با ثبات میانه‌ای ندارید و مدام از این شاخه به آن شاخه می پرید؟

اگر پروانه هستید
کارنامه زندگی شما پر است از پروژه‌های نیمه کاره و ناتمام. شما با هیجان زیاد تصمیم می‌گیرید اما پس از مواجه شدن با اولین سختی از ادامه راه منصرف می‌شوید و در آرزوی پیدا کردن راهی ساده‌تر به دنبال کار دیگری می‌روید. به‌خاطر ناتوانی‌تان در رفتن از یک خط مستقیم، از اغلب همسالان‌تان عقب مانده‌اید و یک دنیا آرزوی ناکام دارید که به‌خاطر از این شاخه به آن شاخه پریدن‌های‌تان به آنها نرسیده‌اید.

فراموش نکنید:
- خاطرات‌تان را یک دور مرور کنید. به‌خاطر از این شاخه به آن شاخه پریدن چه فرصت‌هایی را از دست داده‌اید و چقدر راه خود را طولانی کرده‌اید؟
- می‌دانیم که دست خودتان نیست اما اگر احساس می‌کنید توان یا تمرکز تمام کردن کاری را ندارید، از حمایت دیگران استفاده کنید.
- به شناسنامه‌تان نگاه کنید. دیگر زمانی برای تلف کردن نمانده و باید به ثباتی در زندگی خانوادگی، کاری و اجتماعی‌تان برسید. پس در اولین قدم با شرکت در دوره‌های یوگا و هوشیاری تمرکزتان را افزایش دهید.

میان زمین و هوایید؟
در لحظه زندگی می‌کنید و به فکر فردا نیستید؟
نمی‌توانید خودتان را به یک چیز متعهد کنید؟
آدم‌های دیگر فکر می‌کنند شما بی‌خیالید؟
نمی‌توانید تصمیم بگیرید و موضوعات زندگی‌تان را اولویت‌بندی کنید؟

اگر میان زمین و هوایید...
برای شما نه گذشته معنایی دارد و نه آینده. به همین دلیل نه از پیشامد‌های گذشته درس می‌گیرید و نه خود را برای رخدادهای آینده آماده می‌کنید. از نظر دیگران شما فردی شاد و آرام هستید اما آماده نبودتان برای مواجهه با مشکلات احتمالی و چالش‌های پیش رو به شما اجازه نمی‌دهد که واقعا شاد و آرام باشید. شما برای خلاص شدن از فکر و خیال، مشکلات را حل نمی‌کنید بلکه به مکانیسم دفاعی انکار متوصل می‌شوید و بدون حل کردن سختی‌های زندگی‌تان از آنها رو برمی‌گردانید.

فراموش نکنید:
- مراقب باشید آسان‌گیری شما به مرز بی‌خیالی وارد نشود و باعث از دست دادن موقعیت‌های‌تان نشود. آرامش داشتن عالی است اما گاهی آرامش در گرو برداشتن قدم‌های موثر است نه یکجا نشستن و بی‌تفاوتی.

- قبل از آنکه یک لحظه دیگر از زندگی‌تان را بگذرانید، باید این واقعیت را باور کنید که عقربه‌های ساعت سریع می‌چرخند و صفحه تقویمی که خط می‌خورد دیگر برنمی‌گردد. زندگی در لحظه عالی است اما به شرط آنکه چشم‌انداز آینده را نادیده نگیرید و بدون از دست دادن حال برای روزهای بعدی آماده شوید.

معلم اخلاقید؟
به راحتی در مورد آدم‌ها قضاوت می‌کنید؟
مرز‌های محکم و غیرقابل انعطافی در مورد خوبی و بدی دارید؟
وقتی آدم‌ها مطابق مرز‌های شما رفتار نمی‌کنند، در مقابل‌شان جبهه می‌گیرید و روی‌شان برچسب می‌زنید؟
از خودتان مراقبت نمی‌کنید چون به نظرتان افراطی و خودخواهانه است؟

اگر معلم اخلاقید...
- برای شما جهان تنها در چند جمله تعریف می‌شود و اگر آدم‌های دیگر هم تعریفی مشابه شما نداشته باشند، از آنها ناامید می‌شوید.

- شما زندگی سختی دارید. مدام با ذره‌بین به رفتارها و افکار دیگران خیره می‌شوید و در ذهن‌تان آنها را تحلیل می‌کنید و انرژی‌ای را که باید صرف آرامش و بهبود زندگی خودتان بکنید، بیهوده در این موارد صرف می‌کنید. ابعاد مثبت و دوست‌داشتنی آدم‌ها برای‌تان در اولویت نیست و کافی است رفتاری که از نظرتان اشتباه است را از سوی آنها ببینید تا سختگیرانه دورشان را خط بکشید و خود را از رابطه‌ای که جنبه‌های مثبتی هم می‌توانست داشته باشد، محروم کنید.

فراموش نکنید
-  نگاهی به خودتان بیندازید. آیا اشتغال ذهنی مداومی که به‌خاطر رفتار و سبک زندگی دیگران برای خود ایجاد کرده‌اید، شما را آزار نمی‌دهد؟ همه ما ابعاد ناخوشایندی هم در شخصیت‌مان داریم و در شرایط سخت خیلی از قانون‌ها را رعایت نمی‌کنیم. پس تا در جایگاه دیگران قرار نگرفته‌اید و دنیا را از دریچه دید آنها ندیده‌اید، روی رفتارهای‌شان برچسب نزنید.

-  زندگی خودتان را آن‌طور که دوست دارید اداره کنید اما از دیگران انتظار نداشته باشید به‌خاطر شما و شبیه شما زندگی کنند. با چنین انتظاری شما تنها حلقه آدم‌های اطراف‌تان را تنگ‌تر خواهید کرد.

به نقل از "ندای یک بسیجی": هوا گرم است?،تمام لباستان از عرق خیس‌شده است. ناگهان دچار خستگی شدید، سردرد و سرگیجه می‌شوید و احساس می‌کنید دارید از حال می‌روید. تا به حال این حس را در فصل گرم سال داشته‌اید؟

اینها همان علائم و نشانه‌های گرمازدگی است که بدن شما، در مقابل حرارت بالای محیط نشان داده است. علائم هشداری که باید جدی گرفته شود و اگر زودتر اقدام مناسبی برای آن انجام نشود ممکن است به اغماء و حتی مرگ منجر شود. گرمازدگی گرچه برای بیشتر ما لااقل یک بار در طول عمرمان رخ داده است ولی نباید بگذاریم دوباره اتفاق بیفتد و باید با رعایت نکاتی از آن پیشگیری کنیم. برای آگاهی بیشتر درباره پدیده گرمازدگی و جلوگیری از آن، با دکتر ایرج خسرونیا، متخصص داخلی و رئیس انجمن متخصصان داخلی ایران به گفت‌وگو نشستیم.

گرما زدگی?چگونه رخ می?دهد و چه اختلالی در اعضای بدن ایجاد می‌شود؟
وقتی انسان در مقابل گرمای محیط بیش از 40 درجه سانتی‌گراد، نور شدید آفتاب یا محیط خفه و گرم (مقابل کوره) قرار می‌گیرد بدن شروع به تعریق می‌کند. تعریق زیاد باعث می‌شود مقدار زیادی از پتاسیم، سدیم و املاح بدن از طریق عرق دفع شود. پس بتدریج بدن با کمبود آب مواجه می‌شود که ابتدا علائمی مانند خشکی دهان، خشکی اشک و احساس تنگی نفس برای فرد گرمازده به‌وجود می‌آید و نشانه‌ها با افزایش یافتن ضربان قلب و بی‌حالی ادامه می‌یابد. این افراد بشدت به آب نیاز پیدا می‌کنند و اگر اقدام مناسبی به عمل نیاید، حال بیمار رو به وخامت می‌‌رود.

درباره اتفاقاتی که هنگام گرمازدگی در بدن رخ می‌دهد، بیشتر توضیح می‌دهید؟
در حالت عادی وقتی ما در مقابل گرما قرار می‌گیریم مقدار زیادی از خون به عروق سطحی پوست وارد می‌شود و سیستم گردش خون مانند یک کولر آبی عمل می‌کند. جریان خون وقتی به سمت پوست می‌آید مقدار زیادی از حرارت را با محیط مبادله می‌کند.

وقتی درجه حرارت بیرون بیش از درجه حرارت دمای بدن باشد، این مبادله بدرستی انجام نخواهد شد و درجه حرارت گرم بیرون را هم به خود جذب می‌کند و تبدیل درجه حرارت بالا به پایین مختل می‌شود. مسئول تنظیم حرارت در بدن، عضو کوچکی در مغز به نام هیپوتالاموس است که با گرمای زیاد دچار مشکل می‌شود.

حال بیماران تا چه حد وخیم می‌شود؟
همان‌طور که اشاره کردم، با پیدایش علائم اولیه، بیمار را باید بسرعت از ناحیه گرم خارج کرد تا گرمازدگی از حالت خفیف به سوی متوسط و شدید سوق پیدا نکند؛ زیرا درمان بیمار در مراحل بعدی بسیار دشوارتر بوده و حتی ممکن است در بیمارستان نیز بستری شود. در گرمازدگی شدید، تهوع، استفراغ، تشنج کاهش سطح هوشیاری و کما اتفاق می‌افتد، در این حالت قلب برای خونرسانی به کل بدن ضربان را بالاتر می‌برد. تا بتواند خون را به ارگان‌های مهمی چون کبد، مغز و کلیه‌ها برساند. اگر یکی از این اعضا مانند کلیه‌ها با کمبود خون و اکسیژن مواجه شود، آسیب جدی خواهد دید.

چه افرادی بیشتر گرمازده می‌شوند؟
کودکان، افراد مسن، کسانی که سابقه بیماری‌های مزمنی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی، کبدی، ریوی و کلیوی دارند یا دچار سرطان هستند، در معرض خطرند. در برابر هر تغییر محیطی، بدن دفاعی از خود نشان می‌دهد.

وقتی ایمنی بدن ضعیف شده و قدرت دفاعی چندانی ندارد نه تنها در مقابله با گرمازدگی، بلکه در برابر بسیاری از شرایط غیرعادی محیطی و بیرونی واکنشی متفاوت‌تر از یک فرد سالم نشان خواهد داد.

مثلا یک فرد مسن نمی‌تواند حالت ارتجاعی رگ‌ها و کولر طبیعی بدن را تنظیم کند یا یک کودک به دلیل این‌که قدرت بدنی کمی دارد و سیستم ایمنی‌اش هنوز تکامل نیافته و مهم‌تر از همه غدد عرقی به اندازه کافی وجو د ندارد، بیشتر در معرض گرمازدگی قرار دارد و خانواده‌ها باید به این نکته توجه کافی داشته باشند و از کودکان در این فصل مراقبت کافی در برابر گرما و آفتاب به عمل آورند. کودکان خیلی زود دچار گرمازدگی شدید می‌شوند.

کم‌آبی بدن چیست و چطور باید میزان آب از دست رفته را جبران کرد؟
وقتی با عرق کردن، آب زیادی از بدن دفع می‌شود یا در برخی بیماران به دلایلی کلیه‌ها خوب کار نمی‌کنند و آب زیادی از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود و در دسته دیگری نیز اسهال و استفراغ باعث کاهش آب بدن می‌شود، آب موجود در رگ‌ها کاهش یافته و گلبول‌های قرمز غلیظ‌تر شده و شخص ابتدا علائم ظاهری نشان می‌دهد و در نهایت قدرت خونرسانی کاهش می‌یابد و مراکز حساس ضربه می‌بینند. اوایل بیماری، با دادن آب و آبمیوه می‌توان اختلال ایجاد شده را بهبود بخشید. مایعات باید به آرامی و به طور مرتب به بیمار گرمازده خورانده شود. بهتر است برای جبران سدیم از دست رفته کمی داخل آبمیوه نمک نیز اضافه کرد ولی بهترین درمان همان نوشیدن آب خنک است. اگر مراحل گرمازدگی پیشرفته بود باید به وسیله سرم کم‌آبی ایجاد شده را جبران کرد.

با بیمار گرمازده چگونه برخورد کنیم؟
اولین کار این است که بیمار را از محیط گرم خارج کنیم و به مکانی که دارای کولر یا پنکه است انتقال دهیم. حتی اگر بیمار دچار تهوع و استفراغ است آرام‌آرام به او آب بخورانیم و لباس‌هایش را سبک کنیم. می‌توانیم پاهای بیمار را در آب یخ قرار دهیم. در صورتی که تهویه نبود، به وسیله پارچه مرطوب و باد زدن مصدوم را خنک می‌کنیم و چنانچه گرمازدگی شدید بود، به هیچ وجه خود درمانی توصیه نمی‌شود و بیمار را باید سریع به مراکز فوریت‌های پزشکی انتقال داد.

با رعایت چه نکاتی می‌توان از گرمازدگی جلوگیری کرد؟
افراد مسن، کودکان و کسانی که به یک بیماری مزمن دچارند از بیرون آمـــدن در ساعات گرم روز (ساعت 10 صبح تا 5 بعدازظهر) خودداری کنند و اگر مجبورند در این ساعات از خانه خارج شوند، سعی کنند در سایه راه بروند و به مدت طولانی در معرض آفتاب قرار نگیرند.

اگر برخی افراد مجبورند در محیط بیرون باشند و کارشان به نوعی خارج از ساختمان است، مقدار کافی آب با خود به همراه داشته باشند و هرازگاهی حتی اگر تشنه هم نیستند مقداری از آن را بنوشند. ضمنا دقت کنند لباس و پوشش مناسبی داشته باشند.

لباس‌های نخی گشاد با رنگ روشن، باعث حرکت جریان هوا روی سطح پوست شده و از بالا رفتن گرمای درونی بدن جلوگیری می‌شود.

از ورزش کردن در ساعات گرم روز و زیر نور شدید آفتاب خودداری شود. ورزش باید در ساعات خنک روز یا در سالن‌های سرپوشیده و خنک انجام شود.

افرادی که در کوره‌پزخانه‌ها کار می‌کنند، بهتر است سیستم تهویه مناسبی در آن محل نصب کنند. دمای اتاقی که در آن هستیم باید بین 30 تا 34 درجه باشد.

به دلیل از دست رفتن کلسیم، فسفر، منیزیم، سدیم و پتاسیم ممکن است گرفتگی عضلات یا اسپاسم رخ دهد. راه‌حل نیز مانند دیگر موارد خوردن مایعات و غذای مناسب است. عضلات درگیر اغلب عضلات ساق پا و عضلاتی هستند که بیش از بقیه حرکت می‌کنند.