بر اساس مطالعه بزرگی که در دانشگاه هاروارد انجام شد، مشخص گردید در افرادی که بیش از 4 بار در هفته آجیل می خورند، مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی 40 تا 60 درصد کمتر است.

مغزها از بهترین منابع پروتئین، فیبر، مواد معدنی و آنتی اکسیدان ها به شمار می روند. همچنین حاوی اسیدهای چرب مفید از جمله امگا- 3 می باشند.

در سال 2003 سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) اعلام کرد که مصرف 45 گرم آجیل در روز در قالب یک رژیم کم چرب و  کم کلسترول می تواند خطر بروز بیماری های قلبی عروقی را کاهش دهد.

از میان انواع آجیل، گردو منبع بسیار خوب امگا- 3 بوده که در بهبود عملکرد قلب و عروق و تنظیم چربی های خون موثر است.

البته باید این نکته را نیز مدنظر داشت که آجیل حاوی کالری بالایی است و افراط در مصرف آن موجب اضافه وزن و چاقی خواهد شد. متخصصان تغذیه توصیه می کنند که برای اضافه کردن آجیل به رژیم غذایی باید آن را جایگزین سایر منابع چربی در رژیم غذایی خود کنیم. به این معنی که بخشی از روغن مصرفی را حذف کرده و به جای آن از آجیل استفاده کنیم.

لوسمی نوعی سرطان خون یا مغز استخوان است. در این بیماری، سلول‌های خون به ویژه سلول‌های سفید شکل غیرعادی پیدا می‌کنند. این سلول‌های سفید خون، حاوی دی ان‌ای آسیب دیده است که به رشد غیرعادی و تکثیر سلول‌ها در خون منجر می‌شود. علائم این بیماری را در ادامه مطلب بخوانید.

به طور معمول پس از مدتی، سلول‌های سفید از بین می‌روند و سلول‌های خونی جدید که در مغز استخوان تولید می‌شود، جایگزین آن می‌شوند، اما این سلول‌های غیرعادی به آسانی از بین نمی‌روند و فضای بیشتری را اشغال می‌کنند و برای سلول‌های عادی مشکلاتی را به وجود می‌آورند.

چنین روندی باعث می‌شود در ‌‌نهایت سلول‌های طبیعی خون کاهش پیدا کند. از علائم لوسمی یا سرطان خون می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

* لکه‌های بنفش یا جوش‌های ریز و قرمز روی پوست: این جوش و لکه‌ها، اغلب به صورت خوشه‌ای ظاهر می‌شوند و گاهی با جوش‌های ریز اشتباه گرفته می‌شوند.

* درد استخوان و مفصل: درد عمیق استخوان‌ها، یکی از علایم آشکار سرطان خون است که در بیماری‌های دیگر شایع نیست. درد هنگامی بروز می‌کند که مغز استخوان، بر اثر تراکم غیرعادی سلول‌های سفید خون موجود در مغز استخوان، منبسط می‌شود. استخوان‌های بلند پا و دست، اصلی ترین محل بروز این درد است.

* سردرد: یکی از علایم این بیماری که بندرت گزارش می‌شود، سردرد مکرر، شدید و طولانی است. برخی بیماران با درد از خواب بیدار می‌شوند. رنگ پریدگی همراه با سردرد نیز از دیگر علایم آن است. زیرا جریان خون رسانی به مغز و ستون فقرات محدود می‌شود. در برخی موارد فرد دچار صرع نیز می‌شود.

* افت میزان گلبول‌های قرمز سالم: با پایین آمدن تعداد گلبول‌های قرمز، سلول‌ها قادر به اکسیژن رسانی به تمام بدن نیستند. در نتیجه فرد دچار کم خونی و خستگی مفرط می‌شود که به صورت ضعف عضله و کمبود انرژی جسمی و بی‌خوابی آشکار می‌شود. در این شرایط فرد قادر به انجام دادن کارهای جسمی و روزمره نیست. برخی بیماران دچار افسردگی یا کسالت می‌شوند.

* خونریزی بدون دلیل: هر نوع خونریزی بدون علت می‌تواند از علایم سرطان خون باشد. این بیماری میزان پلاکت خون را پایین می‌آورد و مانع از لخته شدن خون می‌شود. کبودی ناگهانی و بدون علت نیز از علایم این بیماری است. این کبودی‌ها اغلب در انگشتان، بین انگشتان، دست‌ها، شکم و کمر ظاهر می‌شود و تیره‌تر از کبودی‌های معمولی است. همچنین قطع نشدن خونریزی ناشی از بریدگی، خون دماغ شدن مکرر و بدون دلیل و خونریزی از لثه از علایم این بیماری است. زنان نیز در دوران قاعدگی دچار خونریزی غیرعادی زیاد و طولانی مدت می‌شوند.

*  کاهش قدرت سیستم ایمنی بدن: سرطان خون شدید یا مزمن، سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کند و فرد دچار تب‌های شدید می‌شود. زیرا سلول‌های سرطانی خون، سلول‌های سفید خون را به بیرون می‌رانند. با کم شدن سلول‌های سفید خون، این سلول‌ها قادر نیستند از بدن در برابر عفونت محافظت کنند.

*  از دست دادن اشتها: این حالت امری عادی است. گاهی فرد بدون اینکه متوجه شود بتدریج وزن کم می‌کند. این امر می‌تواند به علت خستگی و ضعف شدید باشد. در لوسمی شدید، سلول‌ها در ستون فقرات یا مغز تراکم پیدا می‌کنند و این امر منجر به بروز مشکلات متعددی از جمله حالت تهوع، استفراغ، اسهال یا یبوست می‌شود.

* کمبود اکسیژن: هنگامی که اکسیژن کافی در خون جریان ندارد، فرد دچار مشکلات تنفسی می‌شود.

* تورم کبد یا طحال: با پیشرفت لوسمی شدید، کبد یا طحال دچار تورم و فرد دچار درد شکم می‌شود یا احساس پری در زیر دنده‌ها می‌کند. برخی در ناحیه تحتانی کمر احساس درد می‌کنند. حالت تهوع، استفراغ و از دست دادن اشتها اغلب با ورم کبد یا طحال ارتباط دارد.

افرادی که از میزان کمتری باکتری مفید روده برخوردارند بیشتر به اختلالات متابولیک از قبیل بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت مبتلا می‌شوند، زیرا به نظر می‌رسد باکتری‌های موجود در سیستم گوارشی افراد بر احتمال ابتلا به اضافه وزن و چاقی آن‌ها اثر می‌گذارد.

نتایج تحقیق گروهی از دانشمندان بین‌المللی حاکی از آن است که رژیم غذایی سرشار از فیبر می‌تواند زیبایی">آرایش باکتری‌های روده را تغییر داده و همین امر کاهش وزن را برای افراد آسان‌تر می‌کند.

به اعتقاد کار‌شناسان، روده نقش مهمی در افزایش یا کاهش وزن دارد. به گفته جفری کریلو، استاد بخش پاتوژنز میکروبی و ایمونولوژی مرکز سلامت تگزاس آمریکا اکنون اهمیت باکتری‌های روده در سلامت افراد مشخص است و تخریب این باکتری‌ها از طریق مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها یا صرف غذاهایی که فقط به رشد نوع خاصی از باکتری‌‎ها کمک می‌کنند ممکن است بر تمام بدن تاثیر بگذارد. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد میزان این باکتری‌ها در روده افراد چاق بسیار کم است یا اصلا وجود ندارد.

پزشکان نیز در مطالعات جدید خود ارتباط بین بیماری‌های مرتبط با چاقی و سطح باکتری‌های موجود در روده را ارزیابی کردند که نشان می‌دهد اضافه وزن و عادت‌های غذایی به تنهایی در ابتلای افراد چاق به انواع بیماری‌ها موثر نیستند، بلکه کاهش تنوع باکتری‌های مفید در روده نیز در این زمینه تاثیر قابل ملاحظه‌ای دارد. پروفسور «جروئن رائس» از متخصصان دانشگاه «وریج» در بلژیک گفت: افرادی که از میزان کمتری باکتری مفید روده برخوردارند بیشتر به اختلالات متابولیک از قبیل بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت مبتلا می‌شوند.

آمار نشان می‌دهد که این روز‌ها نرخ ابتلا به بیماری‌های متابولیک افزایش چشمگیری پیدا کرده و شیوع این بیماری‌ها تشدید شده است، چرا که مردم کمتر تحرک دارند و تمایلی نیز به ورزش کردن ندارند و در عین حال بیشتر به مصرف غذاهای حاوی چربی و قند روی‌ آورده‌اند.
رائس و گروهی از همکارانش فلور میکروبی روده 169 فرد چاق و 123 نفر با وزن معمولی را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند افرادی که  تنوع گونه‌های باکتری در «فلور میکروبی روده» آن‌ها کمتر است، بیشتر به بیماری‌های متابولیک از قبیل افزایش چربی بدن و مقاومت انسولینی مبتلا می‌شوند.

در مطالعاتی که روی 49 فرد چاق انجام گرفت، مشخص شد که مصرف بیشتر مواد خوراکی حاوی فیبر بالا از جمله انواع میوه‌ها و سبزیجات، تعداد و تنوع باکتری‌های مفید روده را افزایش می‌دهد.

محققان دانمارکی با بررسی تعدادی از افرادی که مبتلا به دیابت نوع دو بودند، دریافتند فوتبال بازی کردن کارایی قلبی این افراد را بالا می‌برد و فشارخون آنها را کاهش می‌دهد.

تحقیقاتی که در دانشگاه کپنهاگن دانمارک انجام شده است نشان می‌دهد انجام فوتبال کارآیی قلب را بالا می‌برد و توانایی ورزشی افرادی که مبتلا به «دیابت نوع دو» هستند را افزایش می‌دهد.

فوتبال بازی کردن نیاز به مصرف دارو را در این افراد کاهش می‌دهد. تحقیقاتی در این زمینه در مجله پزشکی و علم ورزش منتشر شده است. این مطالعات بر روی 21 مرد مبتلا به «دیابت نوع 2» که بین 37 تا 60 سال سن داشتند، انجام شد.

«جاکوب اشمیت» مدیر این تحقیقات می‌گوید: «ما متوجه شدیم فوتبال بازی کردن می‌تواند انعطاف قلب را بالا ببرد و باعث شود ماهیچه‌های قلب تا 29 درصد سریع‌تر کار کنند. این بدین معناست که بعد از 3 ماه فوتبال، قلب 10 سال جوان‌تر می‌شود. بسیاری از افرادی که «دیابت نوع 2» دارند ماهیچه‌های قلبشان انعطاف‌پذیر نیست و خطر حمله‌ قلبی آنها را تهدید می‌کند. با انجام فوتبال کارایی قلب 23 درصد افزایش می‌یابد».

در ابتدای مطالعات 60 درصد از افراد فشار خون بالایی داشتند اما بعد از برنامه‌ فوتبال نیاز این افراد به دارو بسیار کاهش یافت.

هم‌چنین این مطالعات نشان داد که دریافت اکسیژن تا 12 درصد در این افراد افزایش یافت و توانایی ورزشی آنها 42 درصد بالا رفت. بهتر شدن شرایط فیزیکی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 باعث می‌شود خطر ابتلا به بیماری‌های وابسته به آن کاهش یابد.

نتایج تحقیقات علاقه افراد به ورزش را دو برابر کرده است، فوتبال برای افراد مبتلا به دیابت بسیار مناسب است.

شاید خودتان هم ندانید که در یخچالتان چه محصول ارزشمند و مفیدی برای درمان مشکلات پوستی صورتتان وجود دارد. ماسکهای صورتی که با سفیده تخم مرغ تهیه می شوند می تواند بسیاری از مشکلات پوستی از جمله ، جوش ، منافذ بزرگ و چین و چروکها را درمان کند را درمان کند و مسلما" خیلی ارزانتر از محصولات مختلف موجود در بازار است.

درمان جوش
سفیده تخم مرغ سرشار از پروتئین است و به همین دلیل برای ترمیم و بازسازی پوست بسیار مفید است و می تواند جوشها را برطرف و یا کم می کند.

تنگ شدن منافذ
سفیده تخم مرغ حاوی آنزیم لیزوزیم است . این آنزیم می توتاند از فساد و خراب شدن جلوگیری کند و به همین دلیل در برخی غذاها به عنوان ماده نگهدارند استفاده می شود. این ویژگی سفیده تخم مرغ باعث شده که بتواند از پوست ما هم مواظبت کند و باعث شود که پوست انسان کشش و انعطاف پذیر طبیعی اش را حفظ کند و منافذ پوست تنگ تر شود.

جذب چربی اضافی
پروتئین موجود درسفیده تخم مرغ به جذب چربی های اضافی پوست کمک می کند و باعث می شود که پوست صورت تازگی و طراوت خود را حفظ کند اما براق نباشد.

درمان موقت چین و چروکها
سفیده تخم مرغ می تواند موقتا" چین و چروکها را کاهش دهد . در واقع پرودئین موجود در تخم مرغ موقتا" چین و چروکها را پنهان می کند و باعث می شود پوست ما صافتر به نظر برسد.

طریقه استفاده
برای بهرمند سدن از مزایای سفیده تخم مرغ ، ابتدا باید تخم مرغ را بشکنید و زده و سفیده را از هم جدا کنید . سفیده تخم مرغ را آنقدر به هم بزنید تا شبیه کف شود و سپس یک لایه نازک از آن را به صورتتان بمالید و اجازه بدهید 10 تا 15 دقیقه روی صورتتان بماند و سپس صورتتان را آبکشی نمایید.

برای اکثر کاربران دنیای تکنولوژی کثیف شدن صفحه کلید امری رایج است که می‌تواند برروی عملکرد آن تاثیری منفی داشته باشد. اما برای داشتن یک صفحه کلید تمیز چه باید کرد؟
اولین موجودات آزار دهنده برروی صفحه‌کلید گرد و غبارها هستند برای خلاص از شر این کثیفی‌ها می‌توانید از یک برس نرم استفاده کنید تا از شر گرد و غبارها خلاص شوید.

اگر از طرفداران پر و پا قرص گفت‌وگوهای اینترنتی هستید علاوه بر گرد و غبار، جرم‌ها هم روی کلیدهای صفحه کلید را می‌پوشانند. برای از بین بردن این جرم‌ها دو راه در پیش رو دارید؛ اول استفاده از جرم‌گیرهای مخصوص لوازم الکترونیکی و دوم استفاده از الکل ایزوپروپیل. با استفاده از گوش پاک‌کن می‌توانید با کاربرد از این موارد صفحه کلید خود را بیش‌تر جلا دهید.

حال نوبت به کثیف‌ترین قسمت یعنی زیر صفحه کلید است ابتدا با وسیله‌ای مانند پیچ گوشتی یا چاقو کلیدها را از جایشان دربیاورید. مواظب باشید با دکمه‌ها چندان خشمگین برخورد نکنید؛ چراکه غیرقابل استفاده خواهند شد. سپس گرد و غبار زیر صفحه کلید را با حوله، جارو برقی و غیره پاک کنید. اگر تک‌تک کلیدها کثیف هستند می‌توانید از مسواک برای تمیز کردن آن کمک بگیرید.

همچنین اگر زیر کلیدها جرم گرفته، از پاک کردن برای از بین بردن آنها استفاد کنید.

در پایان کار هنگام قرار دادن کلیدها برروی صفحه کلید دقت کنید میله‌ها در جای مخصوص خود قرار بگیرند.

وقتی موادغذایی حاوی کربوهیدرات مانند برنج، ماکارونی و نان به‌مدت طولانی طبخ می‌شوند، سرعت آزادشدن قند (گلوکز) از ترکیب‌های نشاسته‌ای افزایش می‌یابد و به‌اصطلاح «نمایه گلایسمی» شان بالا می‌رود؛ ترکیب نشاسته‌ای در بدن بسرعت به قند ساده تبدیل می‌شود و درنتیجه پاسخ انسولین بدن هم افزایش می‌یابد و در ‌‌نهایت باعث بروز مشکلات متابولیکی خواهد شد.

ارزش غذایی ماکارونی طی فرآیندی که از مرحله خرید تا طبخ آن طی می‌کند دستخوش تغییرهای زیادی می‌شود. در واقع هر چه موادغذایی طبیعی‌تر مصرف شوند، نمایه گلایسمیشان کمتر است و هر چقدر عملیات فراوری در آن‌ها بیشتر انجام شود، نمایه گلایسمیشان افزایش پیدا می‌‌کند. نحوه پخت ماکارونی نیز در افزایش نمایه گلایسمی‌ آن نقش موثری دارد به‌ این ترتیب که با دم کردن ماکارونی یا حتی برنج، نمایه گلایسمی موادغذایی به میزان قابل‌ملاحظه‌ای افزایش پیدا می‌‌کند زیرا با ‌این عملیات ضریب هضم غذا بیشتر می‌شود و به‌آسانی قندخون را افزایش می‌دهد. البته ماکارونی جوشیده، نمایه گلایسمی پایینی دارد اما با دم‌کردن ماکارونی و خوردن آن، قندخون 2 برابر بیش از مصرف ماکارونی آبکش‌شده بالا می‌رود.

از نظر تغذیه‌ای مصرف غذاهای دارای نمایه گلایسمی بالا به دلیل بالابردن قندخون در مدت زمانی کوتاه، مناسب نیست و امکان ابتلا و تشدید بیماری‌هایی مانند فشارخون، بیماری‌های قلبی، دیابت و حتی چاقی را افزایش می‌دهد، بنابراین بهتر است برای پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های یادشده از غذاهای با نمایه گلایسمی پایین در برنامه غذایی استفاده کنید. به همین دلیل است که به افراد سالم توصیه می‌شود تا جایی که می‌توانند موادغذایی با‌ نمایه‌گلایسمی‌ بالا استفاده نکنند و به جای آن موادغذایی با نمایه‌گلایسمی‌ متوسط را جایگزین کنند.

البته مصرف موادغذایی با نمایه گلایسمی ‌بالا در ورزشکاران حرفه‌ای که پس از تمرین مجبور هستند، ذخایر گلیکوژنشان را تامین کنند اشکالی ندارد. اگر فرزندتان هم اضافه وزن دارد، بهتر است در حد تعادل این دسته از موادغذایی را در برنامه غذایی‌اش بگنجانید. مصرف ماکارونی دم‌کشیده به سالمندانی که در معرض ابتلا به مشکلات متابولیسمی هستند نیز توصیه نمی‌شود، زیرا وقتی موادغذایی حاوی کربوهیدرات مانند برنج، ماکارونی و نان به‌مدت طولانی طبخ می‌شوند، سرعت آزادشدن قند (گلوکز) از ترکیب‌های نشاسته‌ایشان افزایش می‌یابد و به‌اصطلاح نمایه گلایسمیشان بالا می‌رود؛ ترکیب نشاسته‌ای در بدن به سرعت به قند ساده تبدیل می‌شود و درنتیجه پاسخ انسولین بدن هم افزایش می‌یابد و در ‌‌نهایت باعث بروز مشکلات متابولیکی خواهد شد.

مصرف چنین غذاهایی به بیماران دیابتی نیز به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود چون مصرفشان به‌شدت قندخون را افزایش می‌‌دهد و آن‌ها نمی‌‌توانند در زمان مشخص آن را به حد ثابت نگه‌دارند. در بیماران قلبی نیز افزایش قندخون باعث تولید کلسترول می‌شود که عامل مهمی در وخیم‌تر کردن حال‌ این بیماران است. به همین دلیل بیماران دیابتی و قلبی‌-عروقی بهتر است در کمترین مقدار ممکن موادغذایی با نمایه گلایسمی ‌بالا را مصرف کنند.

تغذیه کودکان یکی از بزرگترین دغدغه های والدین است. از آنجایی که کودکان ساعات زیادی از روز را خارج از خانه و در مهد، مدرسه یا کلاس های آموزشی مختلف می گذرانند، نظارت بر رژیم غذایی آنها کمی دشوار است. اما توصیه ما به والدین این است که تا حد امکان میان وعده و غذای کودک را در منزل تهیه کنند تا سلامت و کیفیت تغذیه کودک تامین گردد.

در ادامه این مطلب چند میان وعده مفید را به شما معرفی می‌کنیم:

1- میوه
اگر کودک شما حوصله پوست کندن میوه های کامل را ندارد، میوه ها را پوست کنده، تکه تکه کنید و به صورت سالاد میوه برای او آماده نمایید. سعی کنید از میوه های متنوع و رنگارنگ استفاده کنید تا طعم و ظاهر جذابی برای کودک داشته باشد. جهت جلوگیری از تغییر رنگ برخی میوه ها مانند سیب و موز کمی آب لیمو ترش تازه یا آب پرتقال طبیعی به آن اضافه کنید. در ضمن پوست میوه ها را جدا نکنید، زیرا مواد مغذی بسیاری در پوست میوه ها یافت می شود. نه همیشه ولی گاهی می توانید برای تنوع، قطعات میوه را با کمی کاکائو آغشته کنید.

2- سبزیجات
خیار، ‌کلم بروکلی، گل کلم و هویج را به قطعات کوچک تقسیم کنید. کمی آب لیمو ترش تازه نیز به آن اضافه کنید. حتی برای تنوع می توانید قطعات میوه و سبزی را به صورت مخلوط برای او آماده کنید.

3- ماست
ماست میان وعده‌ای سالم و مفید است. به ماست کودک تکه های میوه و یا پوره میوه اضافه کنید. ترکیب توت فرنگی با ماست طعم و ظاهر خوبی ایجاد می کند. مخلوط ماست، کمی کشمش و گردوی خرد شده نیز ترکیب خوشمزه ای خواهد بود.

4- میوه های خشک
میوه های خشک مثل برگه هلو، زردآلو، انجیر خشک، خرما و کشمش میان وعده های مناسبی برای کودک به شمار می روند. می توانید میوه های خشک را با مغزها مخلوط کنید.

5- مغزها و آجیل
مغزهای مختلف را به صورت خام و بدون نمک مخلوط کنید تا کودک به عنوان میان وعده همراه خود ببرد. مغزها به دلیل حجم کم و ماندگاری زیاد گزینه مناسبی برای میان وعده به شمار می روند.

6- پاپ کورن
پاپ ‌کورن اگر در خانه تهیه شود یکی از سالم ترین میان وعده ها است. به جای چیپس و پفک، کودک را به خوردن پاپ کورن عادت دهید. به یاد داشته باشید که نمک زیادی به آن اضافه نکنید.

بر اساس تحقیقات انجمن قلب امریکا، اگر شما به بیماری قلبی مبتلا هستید، یک رژیم غذایی سالم می تواند از شما در برابر عود حملات قلبی و سکته محافظت نماید.

اینکه اغلب بیماران تصور می کنند با مصرف داروهای کاهش دهنده فشارخون و کلسترول دیگر نیازی به داشتن الگوی تغذیه ای مناسب نیست، باوری غلط است. اصلاح رژیم غذایی به همراه مصرف داروهایی مانند داروهای رقیق کننده خون (آسپرین و وارفارین) و داروهای کاهش دهنده چربی های خون (استاتین ها) سلامت قلب و عروق را تامین می کنند.

برای انجام این مطالعه 31546 فرد بزرگسال (با میانگین سنی 66.5 سال) مبتلا به بیماری های قلبی- عروقی مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق از آنها پرسیده شد که در طی 12 ماه گذشته چه میزان شیر، سبزیجات، میوه ها، غلات، ماهی، گوشت قرمز و ماکیان مصرف نموده اند. همچنین شیوه زندگی آنها در این مدت از جمله مصرف الکل، سیگار و ورزش مورد مطالعه قرار گرفت.

برای محاسبه امتیاز هر فرد، مصرف روزانه میوه، سبزی، غلات و شیر و همچنین نسبت مصرف ماهی به گوشت قرمز ارزیابی شد. در طی دوره پیگیری این مطالعه (در حدود 5 سال)، 5190 رویداد قلبی- عروقی ثبت شد.

محققان در افرادی که از یک رژیم غذایی سالم پیروی کرده بودند، موارد زیر را مشاهده نمودند:

35 درصد کاهش خطر مرگ ناشی از مشکلات قلبی- عروقی
14 درصد کاهش بروز حملات قلبی
28 درصد کاهش خطر نارسایی احتقانی قلب
19 درصد کاهش خطر سکته

متخصصان معتقدند که عادات غذایی در مناطق مختلف جهان، متفاوت است، با این حال داشتن یک رژیم غذایی سالم با پیشگیری ازعود بیماری های قلبی- عروقی در سراسر جهان همراه خواهد بود.رژیم غذایی غنی از سبزیجات و میوه ها و بالا بودن نسبت مصرف ماهی به گوشت قرمز، در پیشگیری از بیماری های قلبی موثر است.

پزشکان باید به بیماران در معرض خطر، هشدار دهند که رژیم غذایی خود را اصلاح کرده و از سبزیجات، میوه ها، غلات و ماهی بیشتری استفاده کنند. این شیوه زندگی، عود بیماری های قلبی را کاهش داده و از مرگ و میر در سراسر جهان پیشگیری می کند.

همه ما از اولین باری که مدرسه رفتیم خاطراتی داریم. بعضی از ما با علاقه پا به مدرسه گذاشته‌ایم و بعضی دیگر با نگرانی و ترس از جدا شدن از خانواده‌مان! شاید به همین علت است که تلاش می‌کنیم برای فرزندانمان از این روز خاطره‌ای خوش به جا بماند. بعضی متخصصان معتقدند اگر کودک آماده رفتن به مدرسه باشد، نه تنها با علاقه پا به مدرسه می‌گذارد بلکه از این روز و روزهای دیگر مدرسه خاطره‌ای خوش برایش به جا خواهد ماند. ممکن است بپرسید از کجا بفهمیم کودک‌مان آماده مدرسه رفتن است؟ و برای آماده شدنش چه کنیم؟ این موضوعی است که در این مقاله خواهید خواند:

نه تنها مدرسه بلکه قدم گذاشتن در هر مکان جدیدی می‌تواند برای انسان اضطراب آور باشد. اگر بعد از یک یا چندروز کودک از مدرسه رفتن لذت ببرد، ممکن است دیگر ترسی از آن نداشته باشد اما اگراز آن لذت نبرد به احتمال زیاد احساس طردشدگی خواهد کرد و دوری از والدین برایش بیشتر از قبل نگران کننده و ترس آور خواهد شد. با آماده ساختن کامل کودک برای مدرسه، می‌توانید بیشترین شانس ممکن را برای لذت بردن از مدرسه به او بدهید. در ضمن برای اینکه کودک شما از وقتی که در مدرسه می‌گذراند سود ببرد، باید مهارت‌های پایه‌ای معینی را قبلاً به دست آورده باشد.

متخصصان معتقدند داشتن گروهی از مهارت‌ها می‌تواند کودک را برای ورود به مدرسه آماده کند. مهارت‌هایی که شما باید سعی کنید کودکتان قبل از ورود به مدرسه آنها را به دست آورد بدین شرح است:مدرسه یک محیط اجتماعی است. بنابر این کودکی که می‌خواهد به مدرسه برود باید یک سری مهارت‌های اجتماعی را داشته باشد مثلا لازم است بتواند در کارهای کوچک منزل کمک کند و وظایف ساده را به انجام برساند. این کودک توانایی مشارکت را دارد. هنگام بازی با گروه کوچکی از دوستانش کاملاً احساس راحتی می‌کند. می‌تواند کارهای شخصی خود مثل شستن و خشک کردن دست‌هایش را انجام دهد. وقتی یک فعالیت جدید پیشنهاد می‌شود آمادگی مشارکت در آن را دارد. وقتی به او دستورالعمل انجام کاری را می‌دهید با خوشحالی از آن پیروی می‌کند.

در ضمن کودک باید یک سری مهارت‌های جسمانی را داشته باشد تا بتواند از پس کارهای شخصی خود در هر محیطی که والدینش حضور ندارند بر بیاید. مثلا لازم است از عهده بستن دکمه‌ها، زیپ‌ها و بند کفش‌هایش بر آید. او باید بتواند بازی‌هایی که با انگشت انجام می‌شود انجام دهد، مثلا چیزی را با قیچی ببرد، در ضمن لازم است بتواند سایر کارهای کوچک را که نیازمند مهارت دست‌ها است انجام دهد. مثلا بتواند یک توپ را بگیرد و پرتاب کند. بتواند با هر پا چند قدم بجهد. ( لی لی کند) بتواند دست چپ خود را از روی سر به شانه سمت راست برساند و برعکس. چنین کودکی نباید بدون دلیل بی قرار یا بی تفاوت شود.

علاوه بر مهارت‌های اجتماعی و جسمی کودک باید یک سری مهارت‌های ذهنی هم داشته باشد. مثلا بتواند راجع به واقعه‌ای که اخیراً رخ داده است به طور قابل فهم و تا حدی روان صحبت کند. از داستان‌ها لذت ببرد و بتواند بدون ورجه وورجه کردن زیاد به آنها گوش دهد. کودک بایدرنگ‌ها را بشناسد و نام آنها را بداند. در ضمن باید نام خانوادگی، نشانی و شماره تلفن منزل خود را نیز یاد بگیرد. لازم است از نظر تلفظ لغات، ادای کلمات و ساختن جملات نسبتاً روان باشد. تعدادی شعر و آواز کودکان را حفظ کرده باشد. کودکی که آماده مدرسه رفتن است به خواندن تمایل دارد و به کتاب‌ها و سایر مطالب خواندنی علاقه نشان می‌دهد. البته اگر فقط به داستان‌های مصور علاقه داشته باشد نیز کافی است. اما باید بتواند داستان‌های مورد علاقه‌اش را به صورت کلی به یاد آورد.

آماده و علاقه‌مند
ممکن است بگویید کودکتان همه این مهارت‌ها را دارد اما علاقه‌ای به مدرسه رفتن نشان نمی‌دهد. این جاست که نقش علاقه‌مند کردن شما پر رنگ می‌شود. البته باید بدانیم که چگونه به کودک خود کمک کنیم مدرسه را دوست داشته باشد. قسمت اعظم سال‌های خردسالی کودک شما در منزل گذشته و اکثر علایق او محدود به نزدیکی یا داخل منزل است او هیچ دیدی نسبت به مدرسه ندارد مگر اینکه شما او را با مدرسه آشنا کرده باشید. یکی از راه‌های تشویق کودکتان به حداکثر بهره برداری از تمامی فرصت‌های یادگیری موجود در مدرسه، افزایش علاقه او به خود مدرسه است. راه‌های ساده‌ای برای تقویت نگرش مثبت نسبت به مدرسه وجود دارد.

به کودک نشان دهید که مدرسه یک فرصت تازه برای شناختن دنیا و یاد گرفتن چیزهای تازه است.البته مدرسه به آنها این فرصت را می‌دهد که با دوستان تازه‌ای هم آشنا شوند و بازیهای تازه‌ای یاد بگیرند. با این حال به کودک بفهمانید که مدرسه تنها جای دوست پیدا کردن و بازی نیست. بعضی از بچه‌ها فقط به بازی علاقه نشان می‌دهند. اینگونه بچه‌ها مدرسه را تا جایی که فقط برای بازی کردن باشد دوست دارند ولی همین که به کلاس‌های بالاتر می‌روند از مدرسه بدشان می‌آید. این کودکان لازم است که بدانند بازی در کنار یادگیری علم در مدرسه است و نه تمام آن! این کودکان را باید از قبل با مسئولیت‌هایی در حد سن و سالشان آشنا کرد. واداشتن کودک به انجام کارهای ساده، مسئولیت دادن به او، تکیه بر بازی‌های تخیلی و خلاق، و دادن تکالیف ساده یادگیری و حافظه‌ای به کودکتان کمک می‌کند مدرسه را خیلی بیشتر دوست داشته باشد و در آنجا شکوفا شود.

خاطرات خوب بگویید
علاوه بر همه این‌ها نگرش خود شما به یادگیری، آموزش و مطالعه تأثیر شگرفی بر نگرش کودک شما به مدرسه، دروس مختلف و آموزگاران دارد. اگر می‌خواهید کودکتان از مدرسه لذت ببرد و حداکثر استفاده را از آن بکند، داشتن یک نگرش مثبت کاملاً ضروری است. اگر شما از جو احساسی مدرسه و آموزگار و نوع انضباط حاکم بر مدرسه بد گویی کرده باشید، انتظار نداشته باشید که فرزندتان به مدرسه علاقه‌مند شود. بنابر این اگر هم تجربه خوبی از مدرسه نداشته‌اید آن را در برابر فرزندتان باز گو نکنید و یا دست کم نکات مثبت سازگاری‌تان را بیان کنید تا او آرامش خاطر پیدا کند. می‌توانید از تجربیات خوب زمان تحصیل‌تان برای کودک بگویید تا از مدرسه تصویر مثبتی در ذهنش بسازد.

علاوه بر این متخصصان معتقدند آموزگارانی که با شاگردان خود رابطه خوبی دارند و از انضباط بدون تبعیض و همراه با دموکراسی استفاده می‌کنند، شاگردان خود را به دوست داشتن مدرسه تشویق می‌کنند. بنابراین اگر در انتخاب مدرسه و آموزگار فرزندتان وسواس به خرج دهید تا معلمان خوبی برای او فراهم کنید، به آماده شدن فرزندتان برای روزهای آتی کمک کرده اید.

جدایی را تمرین کنید
آمادگی جدا شدن، چه قبل از مدرسه و چه بعد از مدرسه، باید بین پدر و مادر و کودک ایجاد شود. یعنی پدر و مادر با آموختن مهارت‌هایی به فرزندشان این اعتماد به نفس را در او ایجاد ‌کنند که کودک بتواند ساعاتی دور از والدین باشد و این تجربه را کسب کند که عدم حضور یا خروج آنها از خانه برای ساعاتی، نه تنها اتفاقی ایجاد نمی‌کند. به همین دلیل روان‌شناسان توصیه می‌کنند که باید کودک را قبل از سنین ورود به مدرسه در زمان‌هایی کوتاه به مراقب جدید یا مهدکودک بسپارید یا به بهانه خرید برای مدت کوتاهی بیرون بروید تا کودک تنهایی و جدایی از مادر را تجربه کند. آنها می‌گوینداحتمالاً رفتن به مهد کودک و آمادگی، سازگاری با مدرسه را آسانتر می‌کند. مسلماً کودکانی که از نظر جسمی و فکری آگاهی برای مدرسه رفتن را پیدا کرده‌اند نگرش مطلوبتری نسبت به مدرسه دارند تا کودکانی که هیچ‌گونه آمادگی برای کلاس‌های نخست خود ندارند. اگر تمایلی برای فرستادن کودکتان به مهد کودک ندارید، با روشهای دیگر جدایی از کودک را تمرین کنید. از طرفی، اجازه دهید تا کودک شما بداند که می‌فهمید چقدر سخت است که انسان از کسی که تا این حد دوستش دارد جدا شود.

خداحافظی کنید
هنگام ترک کودک او را ببوسید و نوازش کنید و با خوشرویی از او خداحافظی کنید. البته مراسم خداحافظی و ترک کودک را خیلی طولانی نکنید. بر احساسات دلسوزانه خود غلبه کنید و چند بار برنگردید اما پس از بردن کودک به مهد یا مدرسه مدتی آنجا بمانید، سپس کودک را با معلم یا دانش‌آموزان تنها بگذارید و به خانه برگردید. در عین حال، فراموش نکنید که دزدکی و یواشکی ترک کردن کودک بزرگ‌ترین اشتباه است.

کودک را از شرایطی که ایجاد نگرانی می‌کند، دور کنید و بدانید که با برخورد آرام، منطقی و خالی از ترس شما با مدرسه، کودک شما نیز با آرامش بیشتری موقعیت جدید را می‌پذیرد. در عین حال، یادگیری را امری شیرین و لذت‌بخش نشان دهید. پدر و مادری که با فراگرفتن چیزی جدید شاد و خوشحال می‌شوند و این شادی را در محیط خانه نشان می‌دهند در واقع به کودک می‌آموزند که یادگیری و کشف همه را خوشحال می‌کند و اصولا امری جذاب و خوشایند است. توجه داشته باشید که برای ایجاد عادت مطالعه در کودک هیچ چیزی موثرتر از وجود پدر و مادری نیست که در حضور و همراه با کودک مطالعه می‌کنند و مطالعه را امری لذت‌بخش نشان می‌دهند. با کودکان‌تان صحبت کنید و به صحبت‌های آنها گوش دهید. برای کودک قصه بخوانید و در مورد آن به گفت‌وگوی دوطرفه بنشینید. با این کار مهارت کودکتان را در نشستن، گوش دادن، صحبت کردن و دقت و تمرکز افزایش می‌دهید.

تایم لاین راهنمای والدین دانش آموزان اول دبستانی:
یک ماه تا یک هفته پیش از آغاز کار مدرسه:
_ زمانی را به حرف زدن با کودک تان در باره ی مدرسه اختصاص دهید.

_ چند ساعتی، جدایی از هم را تجربه کنید.

_ داستان‌هایی در زمینه ی نخستین روز مدرسه، برای کودک تان بخوانید.

_ برای خرید پیش از ورود به مدرسه، برنامه ریزی کنید.

_ وسایلی را که کودک تان به آن‌ها در مدرسه نیاز خواهد داشت، بخرید یا تهیه کنید.

_ به کودک تان اجازه بدهید ظرف غذا، کوله پشتی و دیگر لوازم خود را برای نخستین روز مدرسه، خودش انتخاب کند.

_لوازمی را که کودک تان به آن‌ها در خانه نیاز خواهد داشت، بخرید.

_نام کودک تان را روی همه ی لوازم او: ظرف غذا، مدادو دفتر و مدادرنگی و... بنویسید یا بچسبانید. نام

_ کودک تان را بر لباس‌هایی که احتمال دارد در طول روز دربیاورد و وسایلی مانند پیشانی بند، کلاه و دستکش‌ها با برچسب بدوزید یا با جوهرهای ماندگار بنویسید.

_ به کودک تان موارد امنیتی مهم را آموزش دهید و اطمینان پیدا کنید که آن‌ها را به خوبی می‌فهمد و به خاطر می‌سپرد.

یک هفته پیش از گشایش مدرسه‌ها:
_ قوانین مدرسه را با فرزندتان بخوانید و مرور کنید.

_ اطمینان حاصل کنید که همه فرم‌های مدرسه کامل‌اند و به مدرسه تحویل داده شده اند.

_ به فرزندتان بیاموزید که چگونه درکلاس درس رفتار کند و به آموزگار سلام بدهد.

_ اگر کودک شما پیاده، با اتوبوس یا با سرویس به مدرسه خواهد رفت، یک باردر مسیر رفتن تا مدرسه با او همراه شوید.

_ اگر مسئولان مدرسه روز یا ساعتی را برای آشنایی با مدرسه تعیین کرده اند، باکودک تان درآن روز همراهی کنید. اگربرنامه‌ای برای آشنایی با مدرسه ترتیب داده نشده است، یک قرار بگذارید تا کودک تان با ساختمان مدرسه آشنا شود. در ضمن اگر کودک شما نیازهای ویژه‌ای دارد، مدرسه را از این موضوع آگاه سازید و اطمینان حاصل کنید که امکانات رفاهی مطلوب تهیه شوند.

_ کودک خود را هر شب اندکی زودتر به رختخواب بفرستید تا برای موقع مناسب خواب در شب‌های مدرسه آماده شود.

_ کودک خود را عادت دهید تا صبح‌ها در ساعت مناسب برای رفتن به مدرسه بیدار شود.

_ یکی دو روز آخر پیش از بازگشایی مدرسه را با کودک‌تان در خانه بگذرانید.

شب پیش از گشایش مدرسه :
_ با کمک کودک روپوش مدرسه ی کودک تان را برای صبح فردا آماده کنید.

_ غذایش را در ساعت مناسبی به او بدهید.

_ پیش از آنکه کودک تان به خواب برود، به دقت به حرف‌هایش درباره ی نگرانی‌های او از رفتن به مدرسه گوش کنید و به او پاسخ دهید.

_ یک داستان پیش از خواب درباره ی روز اول مدرسه برای کودک بخوانید.

_ بسته‌ای کوچک از وسایل مدرسه را که می‌تواند در مدرسه باقی بگذارد، در کیفی برایش بگذارید.

_ ناهار کودک تان را برای روز بعد بسته بندی کنید و در یخچال بگذارید.

_ همه ی چیزهایی را که کودک تان با خود به مدرسه خواهد برد، در یک جا جمع کنید.

صبح روز گشایش مدرسه :
_ همه ی کار‌هایی را که باید در آخرین دقیقه‌ها انجام شوند، در نظر داشته باشید.

_ اگرچه نمی‌توانید این کار را هر روز انجام دهید، تلاش کنید کودک تان را در نخستین روز، خودتان به مدرسه ببرید و با او خداحافظی کنید.

_ اجازه بدهید پیش از آنکه ترکش کنید، به محیط عادت کند. یک خداحافظی شاد داشته باشید و زمانی که اتوبوس می‌آید یا زنگ مدرسه را می‌زنند، او را بی درنگ ترک کنید.