یک فوق تخصص غدد گفت: مکمل کلسیم یا آنتی‌اسید نباید همزمان با مصرف لووتیروکسین مورد استفاده قرارگیرد، باید هر فرآورده‌ حاوی کلسیم، حداقل 4 ساعت پیش یا پس ‌از مصرف داروی لووتیروکسین استفاده شود.

دکتر ایرج ایران زاد با اشاره به اینکه هیچ جیره‌ ‌غذایی برای کم‌کاری تیروئید وجود ندارد، گفت: اگرچه در مورد وجود جیره‌های‌ غذایی هیپوتیروئیدی ادعاهایی وجود دارد ولی هیچ ‌مدرکی مبنی بر بهبود کار تیروئید در افراد مبتلا به کم‌کاری با خوردن یا پرهیز از بعضی غذاها وجود ندارد. وی با تاکید بر اینکه در صورت ابتلای به کم‌کاری تیروئید، باید طبق دستور پزشک از هورمون جانشینی تیروئید، معمولاً با معده‌ خالی استفاده کرد، گفت: مصرف بیش ‌از حد غذای سرشار از فیبر سبب اختلال در جذب هورمون صناعی تیروئید می‌شود.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران یادآور شد: بعضی غذاها، مکمل‌ها و داروها نیز سبب اختلال در جذب هورمون‌های ساختگی شیمیایی تیروئید (که از طریق دارو وارد بدن می شوند) شده، بنابراین باید از مصرف همزمان هورمون تیروئید با موادی مانند گردو، آرد سویا، غذای حاوی تخم‌کتان، مکمل‌ آهن یا مولتی‌ ویتامین‌های حاوی آهن، انواع مکمل‌های کلسیم، آنتی‌اسیدهای حاوی آلومینیوم یا منیزیم و بعصی داروهای زخم معده مانند سوکرالفیت، داروهای کاهنده‌ کلسترول مانند کلستیرامین پرهیز کرد.

ایران زاد تاکید کرد: برای پرهیز از تداخل اثر بالقوه، این غذاها یا فرآورده‌ها را باید چند ساعت پیش یا پس ‌از خوردن داروی تیروئید مصرف نمود.

این فوق تخصص غدد گفت: مکمل‌های کلسیم یا آنتی‌اسیدهای حاوی کلسیم در جذب لوویتروکسین که شکلی از هورمون صناعی تیروئید است تداخل ایجاد می کند. این تداخل در صورتی اتفاق می‌افتد که لووتیروکسین و مکمل‌ کلسیم همزمان یا در فاصله‌ی زمانی نزدیک به ‌هم مصرف شوند. ایران زاد گفت: مکمل کلسیم یا آنتی‌اسید نباید همزمان با مصرف لووتیروکسین مورد استفاده قرارگیرد، هر فرآورده‌ حاوی کلسیم، حداقل 4 ساعت پیش یا پس ‌از مصرف لووتیروکسین استفاده شود.

یک متخصص داخلی گفت: یکی از دلایل مهم خونریزی معده مصرف خودسرانه مسکن‌ها به ویژه آسپرین است.

دکتر علی رضا رحمانی با بیان اینکه مسکن‌ها به دو دسته مسکن‌های غیراستروئیدی و استروئیدی تقسیم می‌شوند، اظهار کرد: برخی مسکن‌ها خاصیت ضد التهاب، ضد درد و تب بر دارند و برخی دیگر تنها درد را تسکین می‌دهند اما خاصیت ضدالتهابی ندارند. وی با بیان اینکه مسکن آسپرین در دسته مسکن‌های ضد التهاب و ضد درد قرار می‌گیرد، افزود: اگرچه آسپرین خاصیت ضد درد دارد اما مصرف خودسرانه آن به ویژه در افرادی که به ناراحتی‌های گوارشی مبتلا هستند ممکن است منجر به خونریزی معده شود.

عضو هئیت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با تاکید بر اینکه افرادی که زمینه شکل گیری بیماری آسم در آن‌ها مشاهده شده یا دچار تنگی نفس هستند در صورت مصرف آسپرین باید محتاط عمل کنند، خاطرنشان کرد: در صورت مصرف خودسرانه مسکن آسپرین احتمال افزایش حساسیت‌ها و تشدید بیماری آسم در این بیماران وجود دارد. رحمانی با بیان اینکه مصرف خودسرانه برخی از مسکن‌ها بر فعالیت کلیه‌ها اثرات منفی می‌گذارد، افزود: این مسکن‌ها منجر به نارسایی کلیه در بیماران کلیوی می‌شود بنابراین در مصرف مسکن‌ها باید محتاطانه عمل کرد و باید از مصرف خود سرانه آن‌ها پرهیز شود.

وی با تاکید بر اینکه در مصرف مسکن‌ها نباید زیاده روی شود و تعادل باید رعایت شود، ادامه داد: برای تسکین دردهای ناگهانی مانند سردرد یا کمردردهای معمولی یک یا دو بار مصرف مسکن در روز مشکل خاصی برای فرد ایجاد نمی‌کند. این فوق تخصص بیماری‌های گوارشی تصریح کرد: اما در صورتی که شرایط بیماری فرد حاد بود و مصرف مسکن‌ها در تسکین درد مفید واقع نشدند لازم است از مصرف خودسرانه این مسکن‌ها پرهیز شود و بیمار حتما به پزشک مراجعه کند.

رحمانی با اشاره به اینکه یکی از دلایل مهم خونریزی معده مصرف خودسرانه مسکن‌ها به ویژه آسپرین است، گفت: مصرف آسپرین از سرطان روده یا کیسه صفرا جلوگیری می‌کند اما به هر حال باید توجه داشته باشیم که مصرف مسکن‌ها برای تسکین هر دردی مناسب نیست، برای نمونه بیشتر آسپرین را برای کسانی توصیه می‌کنیم که به ناراحتی‌های قلبی و انسداد عروق کرونر مبتلا هستند.

وی با بیان اینکه در خصوص مضررات مسکن‌ها باید اطلاع رسانی‌های لازم صورت گیرد، تصریح کرد: بیماران نمی‌دانند مصرف خودسرانه مسکن‌ها چه عوارضی دارد و باید در خصوص افزایش سطح آگاهی مردم تلاش کرد. این متخصص داخلی خاطرنشان کرد: با توجه به این که مصرف مسکن‌ها به صورت خودسرانه مضر است اما داروخانه‌ها این داروها را به راحتی در دسترس مردم قرار می‌دهند. لازم است که مسوولان داروخانه‌ها تنها در صورت وجود نسخه پزشک به بیمار مسکن تحویل دهند.

محققان در تازه‌ترین تحقیقات خود دریافتند که چاقی با عملکرد ضعیف کلیه‌ها در ارتباط است.
به گزارش پایگاه خبری هلث دی‌ نیوز آمریکا،‌ تحقیقات جدید نشان داد که چاقی با خطر ابتلا به بیماریهای کلیوی ارتباط  دارد. به گفته پژوهشگران، علاوه بر این، زمانی که بیماریهای دیگر مانند دیابت و فشار خون بالا که با چاقی مرتبط هستند در افراد ظاهر شود، کاهش در عملکرد کلیه می‌تواند طولانی‌تر شود.

محققان داده‌های نزدیک به 3 هزار فرد جوان سیاه و سفید را که در کلیه‌های خود عملکرد طبیعی داشتند، مورد بررسی قرار دادند. شرکت‌کنندگانی که به طور متوسط 35 سال سن داشتند بر اساس چهار رده از نظر شاخص توده بدن (BMI)، چربی بدن،‌ قد و وزن گروه‌بندی شدند. این گروه‌ها شامل وزن طبیعی، اضافه وزن، چاق و بسیار چاق بودند. با گذشت زمان، عملکرد کلیه در تمام شرکت کنندگان کاهش یافت، اما این کاهش در میان افراد دارای اضافه وزن و چاق بسیار بیشتر و سریعتر بود و این به نظر می‌رسد صرفاً با شاخص توده بدن مرتبط است.

دکتر «ونسا گروبز» استاد دانشگاه کالیفرنیا، سان فرانسیسکو گفت: در این زمان ما دیابت،‌ فشار خون بالا و فرایندهای التهابی، شاخص توده بدن را در کاهش عملکرد کلیه یک پیشگو محسوب کردیم.

به گفته پژوهشگران،‌ چیز منحصر بفردی وجود دارد که نشان می‌دهد بیش از حد بزرگ بودن بدن بر عملکرد کلیه تأثیر می‌گذارد. این پژوهشگران همچنین دریافتند که اندازه گیری سطح خونی پروتئینی به نام «سیستاتین C» از روش‌های اندازه گیری متداول سطح «کراتینین» در تشخیص تغییرات عملکرد کلیه بهتر است.

محققان گفتند، یافته‌های این مطالعه که اخیراً در مجله آمریکایی بیماریهای کلیه منتشر شده، نشان داد که مداخله زود هنگام پزشکان برای جلوگیری از بیماری کلیه در بیماران چاق الزامی است. هرچند این مطالعه ارتباط بین چاقی و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های کلیوی را نشان داده است اما یک رابطه علت و معلولی را ثابت نمی‌کند.

یک متخصص گوش، حلق و بینی گفت: در اطراف بینی، حفره‌های استخوانی خالی وجود دارند که سینوس‌های "پارانازال" نامیده می‌شوند و به طور کلی به التهاب در این مجاری و حفرات، سینوزیت گفته می‌شود. دکتر داریوش خشوعی اظهار کرد: سینوزیت می‌تواند در اثر هرگونه سرماخوردگی، عفونت و یا حساسیت ایجاد شود.

وی توضیح داد: سینوزیت‌های حاد، یعنی سینوزیت‌هایی که از زمان شروع آن کمتر از یک ماه گذشته باشد، معمولا پاسخ به درمان خوبی دارند و درصد بالایی از بیماران مبتلا به این نوع سینوزیت با مصرف داروهای آنتی‌بیوتیک یا داروهای ضداحتقان، بهبود می‌یابند. این پزشک گفت: اگر بیمار تحت درمان قرار نگیرد، سینوزیت وارد مرحله "تحت حاد" یاSubacute می‌شود. این مرحله معمولا سینوزیت‌های 1 تا 3 ماهه را شامل می‌شود. در سینوزیت‌های تحت حاد نیز امید به درمان وجود دارد، هرچند پاسخ به درمان آنها از سینوزیت‌های حاد کمتر است.

خشوعی افزود: اگر بعد از 3 ماه به صورت پیوسته، سینوزیت پایدار بماند سیستم مخاطی، حالت مزمن و ملتهب پیدا می‌کند که میزان پاسخ به درمان در این مرحله از سینوزیت، بسیار کاهش می‌یابد.

آثار سینوزیت مزمن کدامند؟
این متخصص بیماری‌های گوش، حلق و بینی گفت: در نوع مزمن، ممکن است هر زمانی که فرد دچار عفونت یا التهاب راه هوایی شود، سینوزیت به طور سرکش و عذاب آور، خود را نشان بدهد. وی افزود: این نکته را نیز باید یادآور شد که سینوزیت مزمن می‌تواند هیچ علامت قطعی‌ که بتوان از راه معاینه فیزیکی حاصل شود، نداشته باشد. در حال حاضر، سی تی اسکن پارانازال، مطمئن‌ترین وسیله تشخیص سینوزیت مزمن است که کمترین خطا را دارد. خشوعی ادامه داد: از علایم سینوزیت مزمن، می‌توان به درد دندان‌های فوقانی، احساس سنگینی در ناحیه پیشانی یا صورت، گرفتگی مکرر بینی، احساس بوی بد در بینی و گاه کاهش بویایی اشاره کرد.

وی تصریح کرد: گاهی اوقات ممکن است هنگام معاینه، هیچ‌گونه ترشح چرکی از بینی مشاهده نشود، اما عدم مشاهده ترشح چرکی نمی‌تواند دال بر مبتلا نبودن فرد باشد چرا که ممکن است هنگام معاینه، مجاری سینوسی مسدود باشد و ترشحی وجود نداشته باشد. به طور کلی اگر ترشح از مجرا در هنگام معاینه مشاهده بشود، کمک شایانی به تشخیص پزشک خواهد کرد.

راه‌های پیشگیری از ابتلا به سینوزیت
این متخصص گوش، حلق و بینی عنوان کرد: به افراد به ویژه والدین توصیه می‌شود که عفونت‌های راه‌های هوایی فوقانی را جدی بگیرند و مورد درمان قرار دهند، از لباس‌ها و پوشش مناسب استفاده کنند، دفعات سرماخوردگی را به حداقل برسانند. وی در پایان به مبتلایان آلرژی توصیه کرد: این افراد حتما درمان را مد نظر قرار دهند و داروهای لازم را به طور مرتب استفاده کنند.

فرقی نمی‌کند فرزند شما وزنش کم باشد یا زیاد و یا حتی وزن متعادلی داشته باشد. شما هم احتمالا جز آن دسته از والدینی هستید که نگران تغذیه فرزندشان هستند. در ادامه 7 اشتباه رایجی که والدین معمولا مرتکب آن می‌شوند و راه‌های دوری از آنها را به شما معرفی می‌کنیم.

اشتباه اول : تشویق کودکان به تمام کردن غذایشان
کودکان سالم زمانیکه گرسنه هستند غذا می‌خورند و به محض اینکه احساس سیری به آنها دست داد دست از غذا خوردن می‌کشند. آنها از علائم و دستورات بدنشان پیروی می‌کنند. در چنین حالتی تشویق کودکان به خوردن غذا بیش از حد ظرفیت‌شان کار درستی نیست. شما باید به فرزندتان آموزش دهید از علائم بدنش پیروی کند. با اینکار شما باعث می‌شوید رابطه فرزندتان با غذا رابطه خوب و مناسبی باشد و در نتیجه او در آینده نیز از پرخوری پرهیز کند.
تحقیقات نشان می‌دهند که هر چه حجم وعده غذایی کودکان بیشتر باشد، آنها بیشتر غذا می‌خورند؛ بدون اینکه به ظرفیت خود توجهی کنند. در واقع می‌توان گفت هر چه غذای بیشتری در بشقاب آنها ریخته شود، آنها بیشتر غذا می‌خورند حتی اگر سیر باشند.

برای جلوگیری از این مشکل این دو کار ضروری به نظر می‌رسند:
1 - فرزندتان را مدام به خوردن تمام غذای داخل بشقابش تشویق نکنید.
2 - در بشقاب فرزندتان به میزان لازم و متعادل غذا بریزید (به غیر از سبزیجات؛ برای سبزیجات هیچ محدودیتی وجود ندارد). اجازه دهید فرزندتان تا جایی‌که ظرفیت دارد غذا بخورد. اگر باز هم گرسنه باشد، خودش از شما تقاضای غذای بیشتر می‌کند.
 
اشتباه دوم : تعیین شکلات و شیرینی‌جات به عنوان جایزه
مجبور کردن کودکان به خوردن سبزیجات و غذاهای سالم گاه می‌تواند برای والدین نا امید کننده باشد. به همین دلیل ممکن است والدین به دادن وعده و وعید متوسل شوند. مثلا مادر به فرزندش می‌گوید اگر این سبزیجات را بخوری، بعد از غذا بهت یک بستنی می‌دهم. این کار به صورت ضمنی به کودک می‌گوید که سبزیجات ارزش پایینی دارند (زیرا خوردن آنها نیازمند یک جایزه است) و بستنی با ارزش‌تر از سایر مواد غذایی است (زیرا از آن به عنوان جایزه و پاداش استفاده می‌شود). تحقیقات نشان می‌دهند که استفاده نکردن از غذا به عنوان پاداش باعث می‌شود فرزندان در آینده غذایی را به غذای دیگر ترجیح ندهند و از خواص غذاهای متنوع بهره‌مند شوند. برای جلوگیری از این وضعیت بهتر است هیچ‌گاه از غذاها به عنوان پاداش استفاده نکنید. مواد غذایی هر کدام از ارزش خاصی برخوردارند و نباید کاری کنیم که کودکان غذایی را به غذای دیگر ترجیح دهند.

اشتباه سوم : منع کامل کودکان از خوردن شیرینی‌جات
با وجود تمام هشدارهایی که در رابطه با اضافه وزن و چاقی کودکان داده می‌شود، جای تعجب ندارد که برخی والدین فرزندانشان را به‌طور کامل از خوردن شیرینی‌جات منع می‌کنند. اما باید توجه داشت که برای گرفتن بهترین نتیجه، باید از افراط و تفریط پرهیز کرد و همیشه جانب اعتدال را رعایت کرد. هر چند که محدود کردن مصرف شیرینی‌جات توسط کودکان هیچ اشکالی ندارد، اما نباید کاری کرد که آنها برعکس نسبت به خوردن آنها حریص شوند. تحقیقاتی در این زمینه نشان می‌دهند که وقتی بچه‌ها را از خوردن شیرینی‌جات شدیدا منع می‌کنیم، میل آنها به خوردن شیرینی افزایش پیدا می‌کند و در هر فرصتی که پیدا کنند این میل خود را ارضا می‌کنند.
_ اشکالی ندارد گاهی اوقات به کودکان اجازه دهیم بعد از غذا بستنی یا شیرینی بخورند. با اینکار از حرص و ولع بیش از حد آنها جلوگیری می‌کنیم و می‌دانیم که در مواقعی که ما در کنار آنها نیستیم، آنها خود، بر خورد و خوراکشان نظارت می‌کنند.

_ سعی کنید میان وعده‌هایی برای فرزندتان در نظر بگیرید که انرژی آن از 150 کیلوکالری تجاوز نکند. معمولا دو بیسکویت معمولی یا یک بستنی کوچک 150کیلو‌کالری انرژی دارند.

_ قبل از خرید هر محصول، اطلاعات تغذیه‌ای آن را به دقت مطالعه کنید. سعی کنید سالم‌ترین محصول را انتخاب کنید.

_  اگر فرزندتان می‌خواهد یک غذای شیرین و پر کالری بخورد، سعی کنید در کنار آن به او یک میوه یا ماده پر خاصیت دیگر دهید. مثلا اگر او می‌خواهد بستنی بخورد، در کنار بستنی کمی ‌موز و توت فرنگی نیز بگذارید تا علاوه بر کلسیم، ویتامین ‌‌C و پتاسیم نیز وارد بدن او شود.
در کل سعی کنید یک نظارت منطقی بر تغذیه فرزندتان داشته باشید، اما به او در حد نیاز و به شکلی معقول نیز آزادی عمل دهید.
 
اشتباه چهارم : الگوی غذایی کودکان را مانند بزرگسالان کردن
تحقیقات نشان می‌دهند که کودکانی که خواهر یا برادر بزرگ‌تر از خود دارند بیشتر مواد غذایی مضر (مانند چیپس، نوشابه، کیک، بیسکویت و ...) مصرف می‌کنند. علت این امر این است که هنگامیکه خواهر یا برادر بزرگ‌تر این گونه مواد غذایی را مصرف می‌کند، فرزند کوچک‌تر تمایل بیشتری به مصرف آنها پیدا می‌کند. به یاد دارید چگونه در رابطه با نوع تغذیه فرزند اولتان حساسیت به خرج می‌دادید؟ حال سعی کنید همان حساسیت و وسواس را نسبت به فرزندان بعدی خود نیز داشته باشید. کودکان استاندارد غذایی خاصی دارند که باید رعایت شود. نقش پدر و مادر به عنوان ناظر در این امر بسیار مهم و تعیین کننده است. بهترین راهکار این است که از فرزند بزرگ‌ترتان بخواهید زمانی تنقلات بخورد که فرزند کوچک‌ترتان حضور ندارد. مثلا وقتی فرزند کوچکتان خواب است یا زمانی‌که فرزند بزرگ‌ترتان مدرسه است زمان‌های مناسبی هستند. البته فراموش نکنید که برخی مواد غذایی به هیچ عنوان نباید وارد خانه شوند، مانند نوشابه.
 
اشتباه پنجم : تعداد زیاد میان وعده و تنقلات
اگر به کودکان اجازه دهید بیش از حد تنقلات مصرف کنند و تعداد میان وعده‌های آنها زیاد باشد، اشتهایی برای خوردن وعده‌های غذایی اصلی نخواهند داشت. همچنین اگر آنها گرسنه نباشند، میل کمتری به امتحان غذاهای جدید مانند سبزیجات خواهند داشت.
آیا به دنبال راهکار هستید؟ راه‌های زیر را امتحان کنید:
_  یک برنامه غذایی منظم طراحی کنید. در این برنامه باید ساعات وعده‌های اصلی و میان وعده‌ها دقیقا مشخص شده باشد.
_ سعی کنید بین میان وعده‌ها و وعده‌های اصلی حداقل 2 ساعت فاصله زمانی دهید.
_ میان وعده‌ها و تنقلات نباید بیش از سه وعده در روز باشند. هر وعده نیز نباید بیش از 150 کیلوکالری انرژی داشته باشد.
 
اشتباه ششم : دادن نوشیدنی‌های شیرین و پر کالری به کودکان
تحقیقات نشان می‌دهند که کودکان حدود 10 الی 15 درصد از کالری روزانه خود را از نوشیدنی‌های شیرین (مانند نوشابه، شربت و آبمیوه‌ها) دریافت می‌کنند. طی ده سال اخیر، دریافت کالری از طریق نوشیدنی‌ها در میان کودکان از 242 به 270 کیلوکالری در روز افزایش یافته است. اکثر این نوشیدنی‌ها حاوی کالری‌های مضر هستند، به این معنا که این کالری‌ها فقط قند زیادی وارد بدن کودک می‌کنند و هیچ گونه خاصیتی برای بدن او ندارند، اما مهم‌ترین تفاوت بین نوشیدنی‌ها و غذاهای پرکالری این است که کودکان با خوردن غذاهای پر کالری خیلی زود احساس سیری می‌کنند، اما نوشیدنی‌های پر کالری این ویژگی را ندارند، به همین دلیل کودکان در مصرف آنها زیاده‌روی می‌کنند. نهایتا این نوشیدنی‌ها منجر به اضافه وزن بیش از حد آنها می‌شود. اما وظیفه شما چیست؟ شما باید تا می‌توانید نوشیدنی‌های مضر و شیرین برای خانه خریداری نکنید و در عوض سعی کنید از آب، شیر کم‌چرب یا بدون چربی و آبمیوه‌های صد در صد طبیعی استفاده کنید. همچنین فراموش نکنید که شما بزرگ‌ترین الگوی فرزندانتان هستید. اگر خواهان سلامت فرزندتان هستید، خودتان نیز باید مراقب خورد و خوراک خود باشید.

اشتباه هفتم : تهیه همان غذاهایی که قبل از تولد فرزند تهیه می‌شده است
شاید از نظر شما مرغ پخته، گوشت کباب شده، ماهی، سبزیجات پخته شده و سالاد غذاهای خوشمزه و سالمی ‌باشند، اما شاید این غذاها از نظر یک کودک نه تنها خوشمزه نباشند، بلکه ناخوشایند هم باشند. اگر شما می‌خواهید فرزندتان خوب غذا بخورد و برنامه غذایی‌اش از تنوع کافی برخوردار باشد، باید در آشپزخانه کمی خلاقیت به خرج دهید. سعی کنید از مواد غذایی زیبا و رنگی استفاده کنید تا فرزندتان به خوردن غذا ترغیب شود. می‌توانید از ایده‌های زیر استفاده کنید:

_  سبزیجات را در کنار یک سس سالم، مانند سس ماست، به فرزندتان بدهید. اگر فرزندتان به یک یا دو نوع سبزیجات علاقه دارد، تکرار آنها اشکالی ندارد. همچنین می‌توانید در کنار میوه‌ها کمی ‌ماست میوه‌ای نیز بریزید تا فرزند شما به خوردن آن ترغیب شود.

_ روی مواد غذایی همچون مرغ، گوشت و یا سبزیجات کمی‌ پنیر موزارلا یا پارمزان بریزید تا خوشمزه‌تر شوند.

_ به کمک چاقوها و قالب‌های مخصوص، به میوه‌ها و سبزیجات شکلی زیبا و اشتها برانگیز دهید. این کار در مورد سبزیجاتی مانند فلفل دلمه ای قرمز یا زرد، خیار، سیب، گلابی و طالبی خیلی خوب جواب می‌دهد.

_ کمی خلاقیت به خرج دهید و از سبزیجات مدل‌های گوناگون بسازید. مثلا می‌توانید از کرفس یک قایق درست کنید و درون آن را از پنیر خامه ای کمی‌ چرب پر کنید و روی آن کمی ‌فلفل دلمه ای قرمز بریزید. یا با سایر سبزیجات صورت یک آدمک را درست کنید.

_ در غذاهایی مانند سوپ، سعی کنید سبزیجات گوناگون را رنده کنید تا فرزند شما کمتر متوجه وجود آنها در غذا شود. کدو و هویج برای اینکار گزینه‌های مناسبی هستند. بحث و جدل کردن با کودکان در رابطه با غذا ممکن است اذیت و ناامید کننده باشد، اما فراموش نکنید که شما مسئول رشد و پرورش آنها هستید. سعی کنید در این رابطه خوشبین باشید و حتی پیروزی‌های هر چند کوچک را نادیده نگیرید.  همچنین سعی کنید در خوردن غذاهای سالم الگوی مناسبی برای فرزندانتان باشید. هر چه فرزندان شما بزرگ‌تر شوند، کار شما نیز راحت‌تر می‌شود، زیرا خوردن غذاهای سالم به شکل عادتی فراموش نشدنی برای آنها در می‌آید.

دکتر منصور چوبساز با بیان اینکه احتمال مرگ بر اثر بیهوشی یک در 200 هزار نفر است، گفت: این در حالیست که احتمال مرگ برای افرادی که سوار هواپیما می‌شوند یک در 100 هزار نفر است.
وی با بیان اینکه هر یک از انواع بی حسی‌های موضعی و همچنین بیهوشی عوارض خاص خود را دارد، افزود: چنانچه همه عوامل بیهوشی و بی حسی در حد استاندارد باشد، عارضه مهمی برای فرد پیش نخواهد آمد.

این متخصص بیهوشی گفت: البته احتمال وجود خطا و اشکال در همه جا وجود دارد و اگر داروی بیهوشی و بی‌حسی نادرست استفاده شود و یا دارو غیراستاندارد باشد، ممکن است عوارضی از جمله تشنج، کاهش هوشیاری و حتی مرگ را نیز در پی داشته باشد.

چوبساز تهوع و استفراغ و درد بعد از عمل را از جمله عوارض بیهوشی عمومی دانست و افزود: سردرد و کمر درد نیز از جمله عوارض ناشی از بی حسی نخاعی است، اما هیچ کدام از این عوارض خطر جدی را برای فرد در پی نخواهد داشت.

وی با اشاره به اینکه نمی توان گفت بی حسی نخاعی بر بیهوشی ارجحیت دارد، یادآوری کرد: برای فردی که در سن جوانی قرار دارد و مشکل قلبی، ریوی و... ندارد تا بیهوشی عوارض آن را تشدید کند بیهوشی عمومی بهتر است، اما برای مثال در زنان باردار استفاده از بی حسی نخاعی باعث می شود بتوانند لحظه تولد نوزاد خود را ببینند که این بسیار ارزشمند است.

این متخصص بیهوشی خاطرنشان کرد: هر یک از انواع بی حسی و همچنین بیهوشی در جایگاه خود کاربردی دارد و مفید است. بهتر است انتخاب آن به متخصص بیهوشی واگذار شود. چوبساز معتقد است: نباید در خصوص بیهوشی و بی حسی ذهنیت منفی به مردم داد.

جوامع کم توسعه یافته، پس انداز کمتری دارند. این اصل را می توان به خانواده ها نیز تعمیم داد. به این معنا که خانواده های مرفه، پس انداز بیشتری دارند و هر چه وضعیت اقتصادی خانواده ضعیفتر باشد، پس انداز کمتری نیز دارد.
شاید دیگر به نوشتن این اصول نیازی نباشد؛ زیرا همگان نسبت به آن آگاهی دارند و هر عقل سلیمی آن را درک می کند، اما نکته مهم اینجاست که میزان شناخت و آشنایی با انواع پس انداز و آثار و نتایج آن برای فرد و خانواده به گفتگو نیاز دارد و اطلاع چندانی از آن وجود نداشته باشد.

 برخی از این نکات را شرح می دهیم:
1 _ به طور کلی می توان پس انداز را به دو گروه پولی و غیرپولی تقسیم کرد
پس انداز غیرپولی شامل مجموعه وسایل و لوازم و موجودی هایی است که هر فرد و خانواده از آن برخوردار است. این موجودی در دو گروه اقتصادی و اجتماعی جای می گیرند؛ یعنی موجودی هایی که با پرداخت پول به دست آمده اند و می توان آنها را دوباره به پول تبدیل کرد و موجودی هایی که با روابط اجتماعی به دست می آیند و به پول تبدیل نمی شوند؛ اگر چه ممکن است مبنای دریافت پول نیز باشد. این گروه آخر به نام سرمایه اجتماعی شناخته می شود؛ مانند: اعتماد اجتماعی.

همچنین، در این گروه، نگهداری مناسب از دارایی ها به نحوی که بیشترین سود را برای خانواده به همراه داشته باشد، اصل مهمی است. این گروه را می توان به نحوی سرمایه های افراد و خانواده ها نیز دانست، اما چگونگی مراقبت از آنها را می توان پس انداز نامید؛ زیرا افزایش عمر هر وسیله، از بین نرفتن آن، استهلاک آن در زمان طولانی‌تر در گروه اقتصادی موجب می شود که خانواده دیرتر نسبت به خرید وسیله جایگزین اقدام کند.

به عبارت دیگر، خانواده، با فاصله زمانی بیشتری برای خرید وسیله جایگزین، پول می پردازد. اگر از وسایل زندگی و وسایل شخصی به خوبی مراقبت شود، با افزایش طول عمر آن، هزینه های ثابت خانواده کاهش می یابد. با کاهش هزینه ها، از سویی امکان پس انداز پولی افزایش می یابد و از سوی دیگر امکان برآوردن نیازهای دیگر فراهم می شود.

از این رو، پس انداز تنها در قالب پس انداز پولی قرار نمی گیرد. در گروه اجتماعی نیز حفظ و تقویت سرمایه های اجتماعی مانند اعتماد موجب می شود خانواده با مشکلات کمتری مواجه شود.

2 _ پس انداز یکی از راه های سهیم کردن نسل آینده در دارایی هایی است که امروز در اختیار ماست خانواده در طول حیات خود به دارایی هایی دست می یابد که خواسته و ناخواسته بخش چشمگیری از آن در آینده به اعضای جوان آن می رسد.

همچنین، این اعضا در طول رشد خود از این دارایی ها بهره می برند، اما حفظ و حراست از این دارایی ها، تلاش برای افزودن بر آن از سویی موجب می شود تا زندگی جاری با سهولت بیشتری پیش رود و از سوی دیگر آیندگان پشتوانه های قویتری داشته باشند.

3_ پس انداز - اقتصادی یا اجتماعی - سبب امنیت خاطر اعضای خانواده می شود. امنیت خاطر نیز سبب کاهش اضطراب و فشارهای روانی می شود.
از آن جایی که خانواده، در فرایند حیات خود به شکل های گوناگون با مسائل و مشکلات متعددی مواجه می شود، پس انداز کردن یکی از راه‌ حل های این مشکلات خواهد بود؛ از این رو، خانواده هایی که پس انداز دارند، امنیت خاطر بیشتری دارند و در زندگی احساس ثبات و پایداری بیشتری می کنند.

4_ پس انداز تنها با فعالیت سرپرست خانواده حاصل نمی شود، بلکه همه اعضای خانواده در آن سهیم اند
مدیریت داخلی خانه همچون: مدیریت صحیح هزینه ها و فرزندان با صرفه‌جویی؛ یعنی استفاده بهینه از وسایلی که در اختیار دارند و وسایل منزل به پس انداز خانواده کمک می کند؛ از این رو، پس انداز امری مشارکتی است.

مشارکت نه به این معنا که دیگران را مجبور به انجام دادن فعالیتی کنیم که به پس انداز منتهی شود، بلکه به این معنا که دیگران خود با شناخت و آگاهی از لزوم و ضرورت و بنا بر میل و اراده خود به آن بپردازند؛ از این رو، گفتگو در خانواده درباره ‌راه های پس انداز و رابطه صرفه جویی با آن و تأثیر پس انداز در زندگی آینده و نقش آن در ایجاد اطمینان خاطر و کاهش فشارهای روانی، به مشارکت درست و فعال اعضای خانواده می انجامد.
بنابر این، درباره پس انداز بیشتر بیندیشیم و راه های گوناگون آن را بررسی کنیم و برای به دست آوردن آن اقدام کنیم. به هر میزان و از هر کجا که آغاز کنیم، برای خود و دیگران مفید خواهد بود.

افراد به طور طبیعی روزانه بیش از 100 تار مو از دست می‌دهند، اما ریزش مو بیش از اندازه آن به دلیل رژیم غذایی ناسالم، استرس و یا حتی به دلیل ژنتیکی است.

محققان هندی اظهار کردند: افراد به جای درمان‌های شیمیایی می‌توانند از روش‌های طبیعی ذیل برای درمان این عارضه استفاده کنند:

_ سیر و پیاز در کاهش ریزش مو موثر هستند.

_ ماساژ دادن پوست سر به مدت چند دقیقه در روز در کاهش این ریزش مو موثر است. این عمل باعث تحریک گردش خون می‌شود و به فعال و سالم نگه داشتن فولیکول‌ها کمک می‌کند.

_ پوست سر خود را با استفاده از چند قطره از روغن‌های خردل، کنجد و یا بادام ماساژ دهید.

_ شست‌وشو با مواردی مانند آب سیر، پیاز و یا زنجبیل و ماندن آن بر روی سر برای چند ساعت و یا به مدت یک شب و سپس شست‌وشو با آب در کاهش ریزش مو بسیار موثر است.

_ شست‌وشو با آب ولرم نیز مانع از ریزش مو می‌شود.

_ همچنین استرس را در خود کاهش دهید.

تغییرات اجابت مزاج و دفع خون از مقعد اتفاقی است که می‌تواند دلایل مختلفی چون یبوست و هموروئید (بواسیر) داشته باشد، اما نکته مهم هنگام مواجهه با این نوع نشانه‌ها، ریشه‌یابی علت آن است؛ چراکه تغییرات مکرر در اجابت مزاج در برخی موارد شاید نشانه‌ای از سرطان روده بزرگ یا چهارمین سرطان شایع در کشور باشد.

البته به گفته متخصصان گوارش، این نوع سرطان در صورت تشخیص زودهنگام، قابل کنترل و درمان است، اما متاسفانه به دلیل ناآگاهی یا از روی حجب و حیا، سطح پیگیری و توجه عمومی نسبت به غربالگری این بیماری در کشور ما پایین است. به گفته دکتر ستار جعفری، متخصص گوارش این غربالگری صرفا با انجام یک نوبت کولونوسکوپی در پنجاه سالگی و تکرار آن هر ده سال یکبار ممکن است . البته وی بر ضرورت انجام زودهنگام این غربالگری در کسانی که در خانواده درجه اول خود موردی از سرطان روده را دارند، تاکید می کند و می گوید: همه افراد سالم در پنجاه سالگی باید یک نوبت کولونوسکوپی از نظر بررسی وضع روده و تائید سلامت این عضو انجام دهند، ولی کسانی که در خانواده درجه اول خود موردی از این بیماری را دارند، باید ده سال زودتر از سن ابتلا او به این بیماری، اقدام به کولونوسکوپی کنند. همچنین کسانی که به بیماری های التهابی روده مبتلا هستند، باید این نوع غربالگری را هر دو یا سه سال یکبار انجام دهند.

پولیپ های روده شاید خوش خبر نباشند
بررسی ها نشان داده سرطان روده بزرگ در بسیاری موارد از پولیپ های روده نشات می گیرد. در واقع، منظور از پولیپ، رشد غیر طبیعی توده های خوش خیم در جدار اعضای بدن است. البته تبدیل پولیپ به سرطان یک فرآیند چند مرحله ای بوده و ممکن است چند سال به طول بینجامد. در نتیجه غربالگری روده بزرگ از نظر وجود این پولیپ ها و درمان زودهنگام که با کولونوسکوپی ممکن است، بسیار اهمیت دارد. البته به گفته دکتر جعفری در برخی موارد، پولیپ ها بسیار کوچک و بدون علامت است و فقط با خونریزی های پراکنده از ناحیه مقعد خود را نشان می دهد.

این متخصص گوارش از دیگر عوامل افزایش خطر ابتلا به سرطان روده به سابقه فامیلی، سندرم های ارثی و بیماری های التهابی روده اشاره می کند و می افزاید: بدون شک برخی بیماری های ارثی و از جمله برخی سندرم های مادرزادی با بروز پولیپ های روده و به دنبال آن سرطان روده در ارتباط است. همچنین برخی بیماری های روده از جمله بیماری های التهابی روده نیز خطر بروز سرطان این عضو را به همراه دارد. گرچه نباید فراموش کرد تشخیص زودهنگام هر کدام از این بیماری ها خطر ابتلا به سرطان را بسیار کاهش می دهد.

علائمی که نباید نادیده بگیرید
مهم ترین علامت سرطان روده، حتی در مواردی که بیمار علائم بیرونی چون خونریزی از مقعد و تغییرات اجابت مزاج را ندارد، کم خونی از نوع کمبود آهن است. دکتر جعفری در این باره توضیح می دهد: شایع ترین علامت سرطان روده بزرگ، دفع خون از دستگاه گوارش است که به صورت وجود خون مخفی در مدفوع، خونریزی از روده، تیره شدن مدفوع، تپش قلب، ضعف، بی حالی و کم خونی بروز پیدا می کند. گاهی نیز بیماران با عوارضی چون انسداد روده یا سوراخ شدگی روده به اورژانس مراجعه می کنند و درمی یابند به سرطان روده مبتلا هستند. نباید فراموش کرد پولیپ های روده ای تا وقتی بزرگ نشود، علامت مشخصی ندارد؛ پس مهم ترین روش تشخیصی برای این بیماری انجام غربالگری و توجه و پیگیری علت هر نوع تغییر تکرارشونده در اجابت مزاج است. البته وجود چنین تغییراتی همیشه به معنای داشتن سرطان روده بزرگ نیست، ولی مراجعه به پزشک را ضروری می کند.

چه کنیم سرطان روده نگیریم؟
باز هم همان داستان تکراری تغذیه سالم، تحرک کافی و نکشیدن سیگار برای پیشگیری از انواع بیماری ها در مورد سرطان روده نیز صدق می کند. دکتر جعفری با تاکید بر این که سبک زندگی، نوع تغذیه، چاقی و استعمال دخانیات در بروز سرطان روده موثر است، می گوید: داشتن رژیم غذایی صحیح، فعالیت بدنی منظم به صورت 30 دقیقه پیاده روی روزانه، پرهیز از مصرف غذاهای پرچرب بخصوص چربی حیوانی، کاهش میزان مصرف گوشت قرمز، افزایش مصرف روزانه میوه و سبزی، خودداری از مصرف سیگار و الکل، مصرف کلسیم و ویتامین های A، D و C در پیشگیری از ابتلا به این بیماری بسیار موثر است. البته نباید فراموش کرد غربالگری در افراد بظاهر سالم و بدون علامت نیز در پیشگیری از این بیماری، تشخیص زودهنگام و درمان موثر آن بسیار نقش دارد.