ترانسفورماتور(Transformer)
وسیله‌ای است که انرژی الکتریکی را با دو یا چند سیم پیچ و از طریق القای الکتریکی از یک مدار به مداری دیگر منتقل می‌کند.
یکی از کاربردهای بسیار مهم ترانسفورماتورها، کاهش جریان در ابتدای خطوط انتقال انرژی الکتریکی است.
دلیل استفاده از ترانسفورماتور در ابتدای خطوط این است که همه رساناهای الکتریکی دارای میزان مشخصی مقاومت الکتریکی هستند، این مقاومت می‌تواند موجب اتلاف انرژی در طول مسیر انتقال انرژی الکتریکی شود.
میزان تلفات در یک هادی، با مجذور جریان عبوری از هادی، رابطه مستقیم دارد و بنابر این با کاهش جریان می‌توان تلفات را به شدت کاهش داد.
با افزایش ولتاژ در خطوط انتقال، به همان نسبت جریان خطوط کاهش می‌یابد و به این ترتیب هزینه‌های انتقال انرژی نیز کاهش می‌یابد، به این ترتیب بدون استفاده از ترانسفورماتورها امکان استفاده از منابع دور دست انرژی فراهم نمی‌آمد.
ساختمان ترانسفورماتور:
هر ترانسفورماتور دارای دو سیم پیچ اولیه و ثانویه می‌باشد و هر سیم پیچ دارای یک هسته می‌باشد که این هسته دارای خاصیت مغناطیسی است. تعداد دور های سیم پیچ اولیه N1 و تعداد دور های سیم پیچ ثانویه N2 می باشد که به ترتیب در آن ها جریان های اولیه و ثانویه بر قرار است.
اساس کار ترانسفورماتور:
ترانسفورماتورها بر اساس پدیده القای متقابل کار می‌کنند. به این صورت که جریان جاری درسیم پیچ اول (اولیه ترانسفورماتور) موجب به وجود آمدن یک میدان مغناطیسی در اطراف سیم پیچ اول می‌شود(قانون اورستد)،تغییر این میدان مغناطیسی به نوبه خود باعث تغییر شار و در نتیجه به وجود آمدن یک نیروی محرکه القایی در سیم پیچ دوم می شود (القای فارادی). ولتاژ القا شده درسیم پیچ دوم (ثانویه) VS و ولتاژ دو سر سیم پیچ اولیه VP دارای یک نسبت با یک دیگرند که برابر نسبت تعداد دور سیم پیچ ثانویه به سیم پیچ اولیه‌است:
شار کل عبوری از اولیه ترانسفور ماتور1:
1 = N1 BA
شار کل عبوری از اولیه ترانسفور ماتور2:
2 = N1 BA
آن گاه خواهیم داشت:
