یکی از کارهای مهم در مسیر تربیت دینی، آماده‌کردن فرزندان برای عبادت و بندگی است. عبادت روزه‌داری نیز نیاز به علاقه‌مندسازی و آموزش دارد؛ یعنی والدین باید:..

1 - پیش از وجوب روزه، آن را به صورت تمرینی و به‌تدریج در زندگی کودکان وارد کنند. بگذارید با برنامه‌های سحری و افطاری انس بگیرند، روزه کله‌گنجشکی بگیرند و کم‌کم یک روزه کامل را تجربه کنند.

2 - با تغییر در برنامه خواب روزه‌اولی‌ها می‌توان قدری از دشواری روزه برای آنها کاست. اگر آنها تا صبح بیدار بمانند، می‌توانند بخش زیادی از روز را با خواب پر کنند تا فعالیت کمتر و تغذیه بیشتری داشته باشند.

3 - توانایی، یکی از شرایط تکلیف است. اگر کودک روزه‌اولی شما، از بنیه جسمی کافی برخوردار نیست، او را از روزه گرفتن بازدارید ولی به دلیل وجوب، آن را یادداشت کنید تا در سال‌های بعد جبران کند.

4 - خوشایندسازی روزه به‌خصوص در اولین تجربه، مساله مهمی است. اگر فرزند شما احساس ‌کند با گرفتن روزه بیشتر مورد توجه قرار گرفته و این رفتار او حاکی از اراده قوی و بزرگ‌شدن است، حس بهتری به این عبادت پیدا خواهدکرد. همچنین اگر روزه‌داری با الگوهای هماهنگی که اطراف کودک زندگی می‌کنند همراه باشد، نتایج کامل‌تری از این رفتار گرفته می‌شود.